takriben her akşam;
-bir topla odanı, biri giriyor utanıyorum.
-bir kere dağınık değil, o benim düzenim. ikincisi girmesin ya, ne işi var
-giriyor, merak ediyor, ne diyeyim? senin arkadaşın gelse kitaplarına falan baksa ne diyeceksin? (kendince alt edecek, evde herhangi bir yere girme denmez ya kimseye,misafir dolaşım özgürlüğü sahibi kültürümüzde,aksi ayıp)
-girme!
-pes.
-hasta oluyorum ama evin bir yeri dağınıkken(taktik değişti,acındırma)
-kapat kapıyı kilitle anne, o odayı yan siteye bağlı hayal et.
-bak dayanamayıp toplayacağım kızacaksın(tehdit)
-aman ha? tamam toplayayım hemen
-anne iç ses "nihahaha..."
'odanı, yatağını, kıyafetlerini topla' ile başlar, 'bıktım senin yemeğinden huysuz, ayaklarıma masaj yap, su getir' ile devam eder, 'oğluşum benim, yakışıklı oğlum, seni ben 9 ay ıkıl ıkıl karnımda taşıdım' ile sonlanır.*
-erken yat sabah uyanamıyorsun
-anne bu yaşta da mı???
-çocuk hiç büyümez anne gözünde!
...
-bu yaşa geldin bu odanın hali ne?
-anne çocuk hiç büyümez anne gözünde, bu da çocuk odası hali...
-fesuphanallah!
