bak! oğul; eş dediğin koluna değil yüreğine yakışıyorsa, öyle sıradan gelip geçici heves değil sonsuza kadar nefes oluyorsa ister ilk sözü sen söyle ister son sözü o söylesin ne farkeder. eşinin mutluluğu için çabalarsın, koşarsın, yırtınırsın, yemezsin, gezmezsin ve karşılığını da alırsın. hiç öyle ağır abi triplerine girmeye gerek yoktur.
evde sözü çalışan, evi geçindiren söyler. şöyle anlatayım babam işten kovulduğunda annem çalışırken evi annem yönetiyordu. son söz onundu. babam sanki biraz kabuğuna çekilmiş gibiydi. bütün gün evde bize bakıyor hatta yemek yapıp bulaşıkları bile yıkıyordu. iş bulduğunda ev eski düzenine döndü babamın üstüne bir güven geldi.
