baba evinde huzuru olmayan kızın belki koca evinde rahat ederim düşüncesiyle kapıldığı korku. bi ara bende de vardı fakat şimdi yok çünkü hiç bir şeye umudum kalmadı. hele ki mutlu evliliğe hiç.
şükür ki öyle bir korkum yok bu özgüven patlamasından değildir sadece biliyorum kalma korkusu değil yaşanan durum bile isteye kalmak olacaktır.çünkü anlaşılması zor bir insan olabilirim belki.
Bekar ve çalışan bir kadın eğer evlenemiyorsa kimseyi beğenmiyordur, net, bunu bilirim bunu söylerim. Çalıştığım işyerinde 40 yaşını geçmiş bekar bir kadın vardı, herkese bir kulp bulduğunu anlatıyordu, bunu bir de anlatıyordu yani :)
Kültürel bir şey olduğuna inanıyorum zira evlilik ne benim ne de ailemin nezdinde pek de elzem bir şey olmadığı için ben hiç böyle bir korku taşımıyorum.
aşık olduğum biriyle evlenmedikten sonra evlilik bana ne sunabilir ki ? Ömrümün sonuna dek görmeyi dileyeceğim tek bir erkek olabilir, onunla da henüz karşılaşmadığım için bekarım. * Sadece o 'evli' sıfatını almak adına evlenenleri hayretle izliyorum. Tüm gün eşlerini kötüleyip çatır çutur aldatıyorlar zaten, acınası bir tablo.
önceki entrymde belirttiğim gibi bu korkuyu 30 yaşını geçmeye başlamış kadınlar yaşarlar. Erkekler pek yaşamaz, zira bir erkek 50 yaşında da evlenir, kadının biri sinyal çakar erkek kabul eder evlenir yani. 40 yaşındaki kadın kendi yaşıtına sinyal pek çakamaz, çünkü yaşıtı olan erkekler evlenmiş olur çoktan, kendinden genç erkeğe bakmak ister erkek de ona pek bakmaz. Sözün özü ,kimseyi beğenmeyen 40 yaş üstü kadınların korktuğu başına gelecektir.
Çözüm yolu: Size ilgisini belli eden, ekonomik olarak asgari koşulları karşılayan erkeklere bir şans verin bence. Ha ben beklerim derseniz 40 yaşında bekar veya dul bir erkek bulmak zorundasınız. Bulanı gördüm, bulamayanı da gördüm. Paranız varsa daha kolay bulursunuz. Diğer türlü yaş. Bulanın babasının altı katlı apartmanı vardı çünkü.
