yemeklerinden şekerden bilimum yiyecekten karınca çıktıktan sonra fikri değişecek olan insandır. hem de karıncaları öldürmeden de önlem alınabileceğini farkedecek olan insandır (karıncaların geldiği deliği sıvayla kapatmak, oraya tuz dökmek gibi)
aman bana dokunmayan bin yıl yaşasın diyen insan tipidir fakat bu karıncalardan biri ayağını, kolunu yada her hangi bir yerini yese, ısırsa 1500 ton ağırlığındaki bir güçle öldürmekten kaçınmaz.
çakarılan sonuç; beni ısırır ise bende o'nu öldürürüm.
küçükken yerdik falan ama şu anda bu güzel çalışkan yaratıklarla yatağımı ve gitarımı paylaşmak bana onur veriyor. lutfen siz de zarar vermeyecek bu ve bunun gibi ufak yaratıkları öldürmeyiniz.
bunu da dedirttiniz ya bana... evet o benim, evde gördüğüm karıncayı öldürmem, takip ederim, muhtemel ev dışında olan yuvalarını bulurum, şırınga ile içerisine su sıkarım, 10 numara cinayet dimi... ama artık balıma toz şekerime göz diken bir karınca sürüsü yok. nioahaha!
hatta sivri sinek dışında diğer haşarıları öldürmeyen tipler de bu katagoriye girer.hepi muhteşemdir. hayatının anlamını o küçücük yaratıklar içinde olduğunu düşünen insanlardır.
ben de bizzat bu katagorideki insanlardanım.
