unutulmaz çocukluk sanrılarımdan biridir.
tabii müstakil evde oturan yazarların hatırlayabileceği, çocukken sokakta büyümüş olmanın verdiği fantastik yaratıcı beynin yansımalarıydı bunlar.
yazık, babaannem bile ben bu kadar ısrar edince inanmaya başlamıştı.
Dedem marangozdu. Onun atölyesinde duvara gömülmüş tahta bir dolap vardı. Küçükken onun içine girip winx club evrenine falan gideceğimi sanırdım. Girip bekliyordum uyuyakalınca da rüyamda gidiyordum. Ama hiç ıskalamadı. Gerçek olabileceğini düşünmüyor değilim.
