"fişleri prizden çıkar, ütüyü iki kere kontrol et, muslukları ana vanadan kapat" diyen takıntılı bir annenin melankolik çocuğuyum.
üniversiteye gittik, gömlek ütülemediğimiz zamanlar bile ütüyü kontrol ettim ben.
rakıya yaver sigaraları söndürdükçe doldu küllük. dolduğunu fark etmen, sigaranı söndürmene denk geldi. her seferinde "dur iyice ateşi sönsün birazdan söndürürüm" dedin. sonra unuttun. tekrar sigara yaktığında bi daha fark ettin ve sonra yine erteledin.
sikko mevzuyu senli benli anlattım. küllükler... sahip çıkmadığımız değerler... artık uyusam mı?
