Nefret ettiğim şey. Tamam 1 gün sürer de bizim evde en az 3 gün sabahtan akşama kadar sürüyor.
Alt kattan gelen deterjan kokusu, vileda sesi, kan ter içinde kalmış yardım istemeyen annem, banyodan gelen çamaşır makinesi sesi, üst katta sigara içmeye çıktığımda denizi göremememe sebep olan Allahın belası çarşaflar. Nefes almak istiyorum. Azıcık nefes.
Banyoyu temizleyeyim dedim üzerime çamaşır suyu sıçradı. Üstüne tüm suratım kıpkırmızı olmuş. Bu çamaşır suyu iyi hoşta niye hemen alerji yapıyor beni? Dışarı çıkacağım bir de bugün peh!
Pandemide edindiğim ekstra tembellikten sonra artık hiç yapmadığım iş. Her hafta temizliğe biri gelir. Özellikle cuma günü gelmesini istiyorum ki haftasonu temiz bir evde zaman geçireyim. Mis gibi.
10 yıllık evliyim ve hala üşenerek yapıyorum. Çünkü sahiden çok zor ve sürekli tekrar ediyorlar. Ütüden; bulaşık makinasını boşaltmaktan ya da eve süpürge tutmaktan bahsetmiyorum bunlar iş gibi bile gelmiyor bana. Tek bildiğim ev temizlenince çok mutlu oluyorsunuz, inanılmaz rahatlıyorsunuz ancak sürekli tekrar ediyor kabus gibi.
Bugün halıları kabarta kabarta sildim. Bir rahatlama geldi. Halı sevmiyorum bana kalsa bir tane bile sermem ama sevmiyor olmam pis pis kalmalarını gerektirmez.
