simdiye kadar 3 defa sevgiliyle aynı evde yasadım.
1-18 yasında. 1 sene. daimi yatılıydım. kacıp kacıp ilk uzun iliskideki sevgilimin evinde kalıyordum. ama cok gocebe bi moddaydım o donem.
2-25-28 yas arası. o donemli sevgilimle aynı evde yasıyorduk.
3-28-32. eski esim. once evlenmeden birkac sene beraber yasadık. sonra da evli birkac sene beraber yasadık.
ilk sevgilide iyiydi, guzeldi, heyecanlıydı, coskuluydu, asıktı, mutluydu ama oyle yerlesik duzenli bi sey degildi. cıkıp cıkıp kalmaya gidiyordum iste.
ikinci sevgilimde asırı depresif oldugum bir donemdi. gene tabi ki guzeldi ama ben antidepresanlardan mal gibiydim o donem. hep uyuyordum.
ucuncusu, eski esim en sevdigim kısım. cicek gibiydim. her sabah dusumu alırım. hafif bir makyaj yaparım. gunluk hayatımda şık giyinirim. evde en guzel pijamaları giyerim. en sevdiggim ev halim eski esim donemi.
10 senedir yalnız yasıyorum. cok istiyorum ev halim tek basıma da eski esimin yanındaki gibi olsun. yapamıyorum:( kendi kendime motive olamıyorum:(
oturuş, kalkış, bakış, yemek yiyiş, bilmem ne yapış ve tabii ki kıyafet itibariyle en doğal halde; rahat, umursamaz, "ayıp olur", "rezil olurum" kaygılarından uzak olmak demektir.
"evim evim güzel evim" sözünün de ne denli yerinde olduğunu bir kez daha anlarız bu sayede.
of çok fenadır.. içinde bulunuyorsanız herhangi bir şekilde insan içine çıkmamanız gereken haldir.. anneniz sizi üstünüzü değiştirmeden yoğurtla ekmek almaya yollamaya çalışsa da direnin..
