insana gerçek aşkı anlatan, mevlana'nın en güzel şiirlerinden bir tanesi. dinledikçe daha bir çoşuyor gönül, daha bir huysuzlaşıyor, daha bir doluyor, daha da eriyor, yok oluyor, yeniden canlanıyor, hayat buluyor, nefes alıyor...
--spoiler--
isyan et ey arkadaşım söz söyleyecek an değil, aşkın baygınlığıyla ne meşk ediyorsun etme.
--spoiler--
çok şey ifade eder. sitemdir öncelikle!! değer verdiğin insan yanlış yaptığında söylenir.
yılmaz erdoğan'ın seslendirmesiyle 1 yıl gecikmeli tanıştığım, 10 kez üst üste dinlediğim her seferinde çok daha farklı şeyler hissettiren şiir. Mevlana bunu şems'in gidişi* üzerine yazmıştır.
genelde tek başına söylendiğinde öksüz gibi hissedilen, "eyleme" ile kullanımı makbul olan sözcük. halbuki ikisi eş anlamlıdır ama söylemeden duramayız. tabi cümle içinde kullanırsak böyle bir derdimiz kalmaz. bir de "etme eyleme" diyorsak ille bir "gözünün yağını yiyim durumu" vardır, uyarmak içinse "yapma" deriz daha çok.
*hele bir bak şu halime, etme eyleme canım...
yazık oldu gençliğime, etme eyleme canım...
kim demiş ki ben bilmem aşkı sevdayı
sevdiğimle kolkola gezip tozmayı
aşkının cefasını çok çektin amma
kim demiş ki ben bilmem yalan dünyayı!