dine, siyasete, dile ve daha birçok alana bulaşmadan yazan, yazdıklarında bir tek mesaj bulunmayan, yıllar geçse de hangi konuda ne düşündüğünü anlayamayacağımız gazete yazarı.
tam olarak anlamı karşılamasa da hıncal uluç'tur. siyasi arenada tuhaf olaylar yaşanıyordur ama üstad nottingham forest ile ilgili bir metin döşemektedir. veyahut istanbul boğazı'ndaki trafik sorunundan bahseder. bu konuda üstadı eleştirebilmeyi çok isterdim ama bu haddime değil. hele bir de etliye sütlüye bulaşanların etten, sütten nasiplenmeye kalktığını düşünecek olursak melektir bu adam işin özünde.
sözlükteki yüksek karmalı yazarların basın yayındaki tezahürüdür.
tabi büyük bir genelleme değil bu.
ama batmayan yazı yazmaktır bunun özü ki batmak güzeldir.
patronlarının emrine göre hareket eden, dolgun maaşını aldığı sürece hayatın güllük gülistanlık bir yer gibi olduğunu göstermeye çalışa, siyasi çatışmalara girmeye yüreği yetmeyen yazar türüdür.
bu türün de en güzel örneği; ertuğrul özkök tür. kendisi bizzat hürriyet çalışanlarından bir kaç kişiye;
"ben cambazım. aydın doğan ın ve dört kızının nabzına göre şerbet veren bir dansözüm" demiştir.
böyle adamlar dolgun maaşları ile ülke ülke gezerler. kaldıkları otelleri överler yazılarında, tanıştığı cemiyet hayatındaki insanlara methiyeler düzerler. kendilerine sağlanan imtiyazlardan ve kredilerden mahrum kalmamak adına bay patronları ne derse harfiyen uygularlar.
"ekmek parası için" dedikleri maaşlarını dolarla alırken, gazeteciliğe yeni başlamış, şehirden şehire, savaştan savaşa koşan genç muhabirleri de görmezden gelirler.
