Bazen susmak gerekiyormuş,
bazen bomboş bakmak gerekiyormuş hayatın yalanlarına.
Anlamaya çalışmak saçmalık!
Anlamadan yaşamak gerekiyormuş.
Ama bazen unutmak gerekiyormuş, unutulma pahasına...
Zaman değilmiş gideni getiren, aslında zamanmış var olanı götüren.
Bazen susarsın,bazende suskunluğuna yanarsın,bazen üzülürsün,bazende mutlu olmaktan kaçarsın...Bazen değer verirsin birine ama bazende onun değersizliğine verdiğin değerden utanırsın...Bazen konuşmak dertleşmek istersin biriyle ama bazende insanların iki yüzlülüğü gelir aklına susarsın...Yine susarsın. . .
sen hep "serefe"deyip kaldırirdın kadehi.ben ise "mutluluga"diyerek kaldirirdim kadehi.çünkü senin "şerefe"ihtiyacın vardı.benim ise"mutluluga"...!!!hepsi bu kadar...!!!
yaşamak alışmaktır,
alışmak yaşamaktır bakıp bakıp kendine
yaşamak bir gün uyanmaktır
birgün birdenbire yalnız kalmaktır
yaşamak alışmalardan sonra
alıştığın herşeyle savaşmaktır.
"hayat" diyoruz, yaşamaya devam ediyoruz..
onca kırıklık, onca acı,onca hüzün yaralarımızı üfleye üfleye bir şey yok diyoruz.
en çok kendimizi kandırıyoruz çok şey var aslında..
üflemeyi bırakıp konuşmaya başlarsam, bir daha asla susmayabilirim..
öyle çokki kan kaybım, o kadar büyük ki kendime olan yalanım..
... "hayat" diyorum, susuyorum..
nefesim lazım bana, çünkü yaralarımı üflüyorum..!!
"durma üz kendini üzebildigin kadar, hatalarını düzeltecekse.
düşünme hiç şu anını, düşüncesizlik garantiliyorsa yarını.
ve kork ölümden ölesiye, korkun seni ölümsüzleştirecekse."
