etik, felsefenin temel disiplerinden biridir.
ahlaklılık olgusu üzerine, ahlak üzerine bir felsefi soruşturmadır.
etik dediğimizde, manasıyla ilgili bir sıkıntımız vardır.
ahlak ile etiği karıştırıyoruz. etik akademik felsefi bir disiplindir.
3 düzeyde ele alınabilir,
ilk olarak, birey düzeyi diyebiliriz, birey tek tek bireylere yaklaşmalı.
ikincisi, filozof açısından ele alınabilir. bunun kurucusu, sokratestir. levinas'ın öteki etiği ve jurgen habermas'a çağların etik aynaları diyebiliriz.
sokrates'te böyle biridir. çağıyla hesaplaşma vardır.
üçüncü düzey ise, felsefeci etiğin unsurunu araştıran biri olabilir. sınırsız bir konudur etik. o konu alanlarından biri üzerine araştırma yapan kişidir.
ahlak, yaşanan, pratik bir şeydir. etik o pratiğin teorisidir. bir toplumun olduğu her yerde olan ahlaki kurallar bütününe ahlak diyoruz. bunları sorgulamadan alıyoruz. her zaman sorgulama içinde olmuyoruz. ama etik sözkonusu olduğunda sorgulama vardır.
etik pratik bir disiplindir. epistemoloji ve ontolokiden sonra gelir. bir amaçlılık olduğu için pratik disiplin diyoruz.
insanların kurduğu bireysel ve toplumsal ilişkilerin temelini oluşturan değerleri, normları, kuralları, doğru-yanlış ya da iyi-kötü gibi ahlaki açıdan oluşturan ölçüler bütünüdür.
herhangi bir bilimsel alanda, bir olguya evrensel doğrularda nesnel bakış açısından bakma, değerlendirme anlamındadır. emik teriminin karşıtı olarak düşünülebilir.
