latince kökenli kelimelerin olur olmaz her yerde kullanılması hastalığıdır. ülkemizde konjonktürel olarak yabancı dil hastalığı şekil değiştirir ama hastalık bir türlü geçmez. konularında otorite sayılan kişiler konuşmalarının, yazılarının arasına zartt diye latince kökenli bir kelimeyi sokuverirler. bunu yapanlar sonuçta karizmalarına karizma eklediklerini düşündüklerinden huylarından vazgeçmeleri imkansızdır.
tipik örneği son on yılda '' ahlak '' kelimesi yerine '' etik '' kelimesinin kullanılmasıdır. kardeşim millet etik ten bir bok anlamıyor ki, etik kurallara uyalım diyorsun ikide bir. vatandaş etik mi diyorsun patik mi işi çakarozlamıyor. etik kelimesinin yerli yersiz kullanımından dolayı ahlaksızlık aldı yürüdü.
ahlak de, ahlaksızlık de vatandaş ne demek istediğini anlasın.
durumsal sonuç kelime öbeği yerine konjonktür kelimesini kullanan ve yarı fransız çakma cajun dingillerden daha göze batmayan insanların kullandığı kelimedir etik.
ahlak ile etik kelimeleri günlük konuşma dağarcığımız içinde eş anlamlı olarak görülsede bilim-anlam olarak belirgin bir fark vardır
etik
ahlak felsefine verilen isimdir.
bunun için yaygara koparanlar beyaz türklerin malvarlığına sahip olamasada çakma entellektüel birikimlerinin onlara kattığı mertebeye ulaşma derdindedirler.
