şöyle kocaman yapsalar da tadına vara vara yesek.. ayrıca artık açması kolaylaştı gibime geliyor. üç saniyemi almadan açabiliyorum, sanırım bir galon yedim ondan olsa gerek. o marshmelov ağızda usulca dağılıyor ya işte o zaman nirvanaya ulaşmış oluyorum. sevgilim olsa hediye edeceğim bunu. evet evet yapacağım bunu.
- bak sana ne aldım şukela gül
+ aa eti puf
- seveceğini biliyordum
+ gerizekalısın biliyorsun değil mi?
- ama ama ama..
edit: yine anlatım bozukluğu ve yine ben. editi bitirdim ama yine bir yerlerde var o anlatım bozukluğu biliyorum. keşke her şey eti puf kadar güzel olsaydı. hindistan cevizlisi olacak ama. siyahı artık güzel gelmiyor zira.
hayatımda şu ürünü sevmeyen tek bir insan bile tanımıyorum. sevgilim olsa hediye edeceğim şeylerin başında geliyor bu. küçük ama etkilidir. bir de o beyaz hindistan cevizlisi ne de güzel gelir tadı ağızda dağılırken.. olsa da yemese miydik.
marketlerde satılan 10'lu paketleri mevcuttur. şu sıralar evin duvarlarını bu paketlerle kaplamayı düşünüyorum, ama arkadaşlarımın azgınlığı hemen caymama neden oluyor.
adamın sinirini bozan yiyeceğimsi tadı mükemmel bişey. bu nedir arkadaş hiç bir zaman tam doyuma ulaşamazsın. azcıktır kendileri ve sadece damakta bir tad bırakmaya yarar. başka da bir işe yaramaz. bir gün gidip 30-40 tane alcam doya doya yicem valla.
hala satışı devam ediyor olsa da bana günümüzde nostaljik bir ürünmüş gibi gelen güzel yiyecek.artık marketlerde dikkatimi çekmiyor ve tüketmiyor olmama bağlı herhalde.
önce bisküisini yediğim, ardından üstündeki şeyleri yaladığım, beyaz şeysini ağzımda çevire çevire erittiğim yiyecek. yaş 50 oldu, bunu yerken hala 5 yaşındayım. ayıplanmasın diye gizli gizli yiyorum.
çokomel bundan öncedir sanırım ama bu çokomeli geçmiştir.
