küçüklüğümün en lezzetli atıştırmalıklarından biridir.
o zamanlar 4 çeşidi vardı. üstü hindistancevizi kaplı, çikolata şekeri kaplı, pembe şeker kaplı ve renkli şeker kaplı.
hepsi ayrı bir lezzetti.
Hindistan cevizli, çikolata parçalı ve bunlar kadar başarılı olmasa da çilekli versiyonlarıyla deli gibi tükettiğim abur cubur. eti'nin ürün yelpazesi içinde tam anlamıyla olmuş dedirten nadir çeşitlerinden biri. Tadını bir yana bıraktım sadece görüntüsü bile insanı mutlu etmeye yetiyor. Bir süredir bim' de taklidini de görüyorum. ismini hatırlayamadığım bu ürün görüntü olarak bire bir benzetilmiş olsa da, bisküvisinin sertliği nedeniyle eti puf'un yanına bile yaklaşamamıştır.
sonuç olarak Yiyelim yedirelim.
efendim bu ufacık turşucuk; mide agrısına birebir gelir. bizim toptancılardan biri söylediğinde inanmamıstım; sonra birgün midemde ağır sancılar peydah olunca 2-3 tane yedim; üzerindeki hindistan cevizindenmidir bilmem 5 dakikaya kesti attı..
küçükken, reklamında oynayan kızın eti pufa aşık olduğunu sanıyordum. Eti pufa aşık aşık bakıp: "eti pufum tatlı aşkım.. benim yumuşak tatlım." diye şarkı söylüyordu. Reklamıyla çocukların aklını bulandırsa da cici bir tatlıcıktır. **
paketleri birbirine yapışıktır. bir ondan bir bundan kopartılarak karışım yapılır.
ayrıca "eti pufum, tatlı aşkım, benim yumuşak tatlım." gibi şirin bir melodiye sahip üründür.
tazecik bisküvi üstünde yumuşacık marşmellow kreması üzerine serpiştirilmiş çilekli, kakaolu şekerlemeler ya da hindistan cevizidir. Bu uzun açıklamaya o küçücük şey, hayret!
bir ara iki karton aldıgım ve nere gidersem gideyim yanımdan ayırmadıgım, son kullanma tarihinin gecmesine ragmen tükettigim sırtı bisküvi, dışı granüllü, içi jelimsi bişi, çikolata yani..
kakaoulu cinsinde olanını her yediğimde kokusuyla, tadıyla babamın güzel kafayla eve geldiği, çocukluğumun en masum günlerini bana hatırlatan bir gıda ürünüdür.
