özletmiştir kendisini. açılan ambalaj sıradanlaştırmış gibi geliyor eti puf'u. elime almamla yemem bir oluyor sanki. oysa eskiden böyle miydi? açana kadar bin bir işlemler gerekirdi. açılmak bilmezdi bir türlü. tırnak uzunsa tırnak batırılır olmadı bir kalem yardımımıza yetişirdi. ama o açıldığındaki heyecan hiç bir şeye değişilmezdi.
tam azının suyu akarken karşılaştığın durum. açılmaz illet şey, zorlarsın açılmaz tırnağınla kaşırsın açılmaz, hızlı davranırsın ki azındaki o su kaçmasın...
eti puf'un bu denli popüler olmasını sağlayan yegane etkendir. ulaşılması güç olanı tercih eden türkler de haliyle bu ürüne yöneliyor. nerden girdim nerden çıktım mına koim ya.
paketi sıkıp patlatmamla sonlanan eylem. eti puf son yıllarda açılan ambalaj yaptığını söylüyor ama ben hala açamıyorum. yahu neden açılmayacak şekilde yapıyorlar anlamıyorum.
