küçüklükten bu yana sürekli aynı iştah ile tüketilebilen nadir ıvır zıvırlardan.
ayrıca ismi boşuna "puf" değildir. iştahlı gözlerle bakarken gayet dolgun görünse de ağzınızda "puf" diye söner. eti puf işte... hindistan cevizli olanı tavsiyedir, en çok yenilenidir.
aradan uzun yıllar geçtikten sonra bir süper marketimside gözüme çarpıp aldığım, yediğim zaman beni bir anda çocukluk günlerime götüren, ambalajındaki 'buradan açınız ' ibaresinin işe yaramadığı zamanlarda diğer bir eti pufun köşesiyle delmek suretiyle açılması farz olan bisküvi. yedim, tat aynı tattı ,eti puf aynı eti puftu ama ben aynı ben değildim, tabiri caizse eşşek kadar adamdım artık. (bkz: bir eti pufun düşündürdükleri)
kücükken kutusunun dört kenarına ip ekleyip sonra o ipleri hazırda beklettiğim cubuk krakerin ufak bi kısmına bağlamak suretiyle paraşüt yapıp yüksek bir yerden aşşağı bırakarak süzülmesini izlediğim yiyecek.
