bir de kekstra vardır. bizim zamanların popüleridir. balık kraker, tüpte çokokrem, probis unutulmazlardandır. hepsinin yeme adabı vardır. eti cininki de aynen öyledir.
huydur.
ama bazen pişmanlıkla sonuçlanır.
ya şeker tıkar sizi
ya en yakın arkadasınız gelir
( oooo eticin yiyoruz der zart diye alır dakikalarca kemirdiğiniz eti cini yer ) *
kremalı bisküviyi ikiye ayırıp yemek gibidir. bir de tek tek üstündeki minik şekerleri ayıklayıp en son da tertemiz jölesini yerdim çocukken. işsiz güçsüz bi insandım işte eskiden.
