öncelikle üzerindeki minik şeker parçacıklarını zar zor kemirerek bitirdiğim, sonra yapış yapış olmuş ağzımla o güzelim jölesini sıyırmaya çalıştığım, bunun ne kadar saçma olduğunu bildiğim halde yaptığım güzel yiyecek. o paketin üzerindeki gülen suratı bisküvinin üzerinde sanıyordum. artık küçültülmüş halde bisküvi şeklinde satılmakta.
cin haliyle beni benden almışken kekinin reklemıyla daha da tuhaflaşmamı sağlamış müthiş buluş. "cin kek cin kek cin kek..." şleklindeki repliğiyle her seferinde tebessüm uyandıran sevimli yaratıklar... ne tatlı şeyler onlar öyle...
çok sevimsiz hatta ürkütücü reklam kahramanı, ses tonu, şakaları... sanki salak değil de salağa yatıyor, ölesiye korkuyorum eti cinden ısıramıyorum. çaki vardı bir ara lahana bebekti hani korku filmi vardı, onun gibi işte ona bakarken hissetklerimi hisssediyorum.
o paket halinde olanından beş paket yesem doyamayacağım, lezzetini, sempatikliğini kelimelerle anlatamaycağım en tatlı cin.* burdan fabrikalarına sesleniyorum lütfen çileklisini de yapın bunun.
