türkiye'de onsuz bir çocukluk geçiren pek az insan vardır. yoksullarla zenginlerin aynı klasmanda yer aldığı bir platformdur eti cin. damaklara, boyundan beklenmeyecek bir lezzet bırakan çıkıntısız hitit güneşi şeklindeki enfes bisküvi. diğer bisküvilere kendilerini "işe yaramaz" gibi hissettiren, üzerindeki kaşarlanmış portakal reçeliyle insana reçeli yeniden sevdiren, soylu ve iyi huylu bir kurabiye. tek sorunu, soyağacı çıkarıldığında bir sülalesinin olmayışıdır. bir cinlik olduğunu oradan da seziyorsunuz zaten. adına eti cin denmesinin de zannımca bir tek sebebi var. bir kez yemişseniz size musallat olur; sonra mezara kadar onu yanınızda istersiniz.
istanbul üniversitesinde yapılan eti fest konserinde, yalın'ın bir tanesini kime versem diye insanlarla resmen dalga geçtiği ürün. çok severim orası ayrı ama koca konserde bir adet eti cin'i kim ne yapsın.
Yıllardır değişmeyen lezzetiyle bir eti klasiği olan eti cin hala market ve bakkal raflarında boy gösteriyor. Değişmeyen tadıyla kimilerine nostajik anlar yaşatıp kimilerine ise yepyeni bir tat öğretiyor. Büyük paketi yada mini boyuyla evinizde bulunması gerekenler arasındadır.
