her okuduğumda bana bilimsel bir makalenin artikılı gibi geliyor. hiç bilimsel makale okumadığım için bu yanılgıya düşmem de son derece makul aslında. iyi seyirler.
Film izleme alışkanlığı olmayan biri olarak oturup izlemeye karar verdim. Hiç bir şey anlayamadım. Oldukça kafa karıştırıcı ve yersiz cinsellik içerici sahneleriyle pek beğenimi haketmiyor.
Tek ilgimi çeken hafıza sildirme merkezleriydi.
Ah joel, ne buldun o kızda anlamıyorum..
Çok ünlü film, orada burada bahsediliyor, muhabbeti geçiyor bari izleyeyim şunu dedim... izlediğime bin pişmanım. O doktorun yeri neredeyse lütfen, beynimden sildirmek istiyorum bu filmi...
Heyecanlı tutkulu başlayıp zamanla rutinleşen kırıcı olan bilindik bir aşk hikayesi. Sadece bunun üzerine kafa yormalık, bulmaca çözmelik fikirler eklenmiş. Cila atılmış. Acaba zamanda geri gitseydik ne olurdu ? Alaaddin'in sihirli lambasının cini "ne dilersen dile" deseydi ne isterdik ? Buna benzer olarak anıları sildirseydik ne olurdu ? Kahramanlarımıza zorlu bir mücadele verelim, heyecan olsun. Üstüne biraz neşe biraz keder sosundan da ekleyelim. Hah şimdi koy melankolik film müziğini, işte gözler şelale...
Romantizm desen çok çok zayıf. Fantastik sahneler, diğer oyuncuların muhabbetleri, Joel'in çocukluğu vs. dolayı romantizme çok az yer kalmış. O yüzden romantik bir film değil. Fantastik düşsel bir film o kadar. Abartılacak bir yanı yok. Bu konuya benzer, Black Mirror sezon 4, Hang the DJ adlı bölüm bundan çok çok daha iyi şekilde aşk'ı anlatıyor.
not: hepimiz John Malkovich'in beyninde bir anıyız. Kesin bilgi lüvffen yayalım.
--- spoiler ---
-benim olmadığım bir hatırana git.
-sensiz tek bir hatıram bile aklıma gelmiyor.
-çok şekersin ama denemek zorundasın..
--- spoiler ---
birini o'nsuz yaşamında tek bir anı bulamayacak kadar derinden hayatına sokmak,
birinin yaşamını yaşam yapacak kadar bagımlılığı altında olmak,
birine onsuz yasamın artık bir sey ifade etmeyecek kadar buyuk bir sevgiyle baglanmak
ile
o'ndan onunla tüm hatıralarını -dolayısıyla hayatının manidar buyuk bir kısmını- yok etmek pahasına beyninden silmek isteyecek kadar vazgecebilmek... huzur mu acıya üstün geldi yoksa öncesinde acı mı mutluluga?
basınıza gelecek tüm kötü olayları, birbirinizden nefret etmeye meyillenecek kadar siddetli kavgaları, huzursuzlugu, gözyaşını, ızdırabı en başından bilseydiniz gene de sevdiginizin elinden tutup ilerler miydiniz?
bazı sevgilerin basına neden gercek sıfatının eklenmesi gerektiginin açık ara farkından bir seyirlik.
_______________________
beni hafızandan silmek istediklerinde siler misin?
beni hafızandan silmenin iyi olacagını iddia eden onlarca neden saydıklarında sana beni siler misin?
bensiz daha mutlu olacagını, bensiz daha huzurlu olacagını, bensiz kendine bir hayat edinebilecegini soyleseler sana beni siler misin?
benim varlıgımı ortadan kaldırırsan sana artık problem olmayacagımı soylediklerinde sana beni siler misin?
benim seni hak etmedigimi soylediklerinde?
benim seni anlamadıgımı iddia ettiklerinde?
benim cok degistigimi, artık sevdigin kadın olmadıgımı dusunduklerinde?
daha iyilerine layık oldugunu soylediklerinde?
bosa vakit kaybettigini iddia ettiklerinde?
ugruna gereginden cok gozyası doktugunu, gereginden fazla vakit ve emek kaybettigini soylediklerinde peki?
cok zorlanacagını, benle yapamayacagını soylediklerinde?
senin icin benden guzeli yoktur, hissederim.
katiyen benden vazgecmezsin, bilirim.
katiyen kimselere inanmazsın, eminim.
benimle mutluluk kadar mutsuzluga da varsın, anlarım.
olabilecek butun eforları sonuna kadar sarfedersin, konu ben olunca guclusundur.
ama seni artık sevmedigimi soyledigim gun arkana bakmadan da gidersin, her seyimi de silersin, farkındayım.
benim de bu filmin cıktıgı donemlerde kalbimin yaralı oldugu...
1,5 senelik iliskim bitmisti. o bir ay sonra yeni sevgili yapmıstı. ben 2 sene boyunca kimseyi hayatıma alamamamıs, kimseyle sevisememistim bile. alttan altta da bi 10 seneye yakın onu ozledim. o donemler hep su dizelerde kendimi buluyordum:
-bir gun sen gelirsin diye pek cok adın bas harfi kucuk yazıldı.
ozdemir asaf
bu sureclerde tabi ki cesitli mesajlar geldi gitti. ve her seferinde daha da hoyratlastı, daha da cirkinlesti, daha da acımazsızlastı. zaten onun yuzden bir iki ay fransa da akıl hastanesinde de yattım ki hayatımın en trajik gunleriydi. ve en sonunda yıllar suren eforunun sonucunda sogudum ve bitti.
benim bir kitabım var. icinde simdiye kadar uzaktan ya da yakından kalbimi titretmis 15 adama mektuplar var. ona mektubum yok. psikoloji pskiyatri de kesin bi adı vardır bunun da ben bilmiyorum. ona dair her sey bos sayfa. hicbi sey hatırlamıyorum. hicbi sey hissetmiyorum ki ben cok nostaljik bi insanımdır, eski sevgililerime dair anılar beni hep soyle bi yoklar normalde.
diyor ya "she erased him from her memory. please don not talk about it again."
ben hayatın duygu olduguna inanırım.
bizi harekete geciren en kıymetli sey duygu.
hicbir sey hissetmedigim, hicbir sey hatırlamadıgım birinin de uzgunum uzerimde hicbir etkisi olamıyor.
