Ete kemiğe büründüm
Persona diye göründüm.
Sıyırın eti kemiği,
işte onun sesi,
işte onun kendisi..
Ol kadiri kün feye kün,
lutfedici sübhan benim.
Kesmeden rızkı veren cümlelere
sultan benim.
Nutfeden Adem yaratan,
yumurtadan kuş türeten.
Kudret dilini söyleten,
zikreyleten sübhan benim.
Hem batınım hem zahirim,
hem evvelim hem ahirim.
Bu cümlesini yaratıp tertip eden Yezdan
benim.
Yoktur onda tercüman, ondaki iş bana ayan..
Bin bir adı vardır bir adı da persona..
Kendini yunus bellemiş bi sözlük yazarının tekerlemesi.
Mevlana ile yunus biraraya gelir, mevlananın evinde konaklar yunus, gecesinde ise mevlana yunusa mesneviyi bitirmesini, sabahında mesnevi hakkında sohbet edeceklerini söyler. Mevlana pirdir, az da olsa gururunun okşanmasını ister. Sabah olur mevlana, mesneviyi yorumlamasını rica eder yunustan. Yunus sadece çok uzun der. Kitabı kapatır ve ete kemiğe büründüm yunus gibi göründüm sözünü akıllara kazır. Sonra aradan yüzyıllar geçer kendini bilmez dangalaklar bu hikaye üzerinden zırvalar oluştururlar. Kurt kocayınca...
