duyarlı insandır, sınırları vardır.
mesela çok sevdiği bir insanın,dostunun, ailesinin sadece zevk için öldürüldüğünü duyduğunda kahrolur, üzülür, kıyametleri koparır.
ancaak yamyamlar tarafından karın tokluğuna yendiğini duyunca ''kardeşim, dostlarım, ailem en azından birinin karnını doyurmuş'' diyerek mutlu mesut hayatına devam eder.
hayatın döngüsü böyle sonuçta.
bazı insanlar da vardır ki her beyni olmayanı katletmeye meyillidirler. bu mantıkla her türlü yeşil plastik mamülü hunharca parçalayabiliriz. yazık ama onlara da. gerek yok.
sebze yiyip kesilen ağaç vidyosuna sinirlenen insanın etobur versiyonudur. hele bir de ilk altı ay sadece anne sütü diyip kadın memesi emikleyen insan vardır ki o çok fenadır.
bu düşünüşte bazı insanlar da vardır ki, bitkilerin bile sinir uçları ve beyinleri olduğunu düşünecek kadar sapıtmış olurlar. allah onlara akıl, sır versin.
