Var ile yok arasında kalan araftaki umudum... bu umut seninle hayat buldu tekrar. Düştüğü yerden hayallerimi kaldıran cesaretini korusun rabbim, hep lazım olacak zira.
Ne çok şeyi geride bıraktık. "şizofrene bağlamasak bari ondan korkuyorum" derken aslında seni burada bırakacak olmamın verdiği telaşı anlatmaya çalıştım.
Ben giderken şimdi mecburiyetimin ardına, senin affına sığınarak gidiyorum.
Hayatın getirdiklerinden çok götürdüklerine bakarak gidiyorum. Olsun biz de bizde kalmadık ki!
Iki dusuncenin arasindaki uzakliklik ya da yakinlıklarını ölçmeye hangi ölçü biriminin gücü yeter ki?!
Beynimin kalbimin içinde en derinindesin, hayat ne getirirse getirsin asla unutma!
