Bu bana bir fıkrayı hatırlattı... Bir gün, adamın biri bir maden ocağında işçi olarak çalışmaya başlar. Orada, insanların sayıları söyleyip buna güldüğünü görür. Örneğin biri, "otuz altı" der * ve herkes güler. Berikisi aynı şekilde "elli yedi" der ve yine herkes güler. Sonra yeni gelen adam sorar, "siz neye gülüyorsunuz" diye, işçilerden biri açıklar, "kardeşim biz yıllarca aynı fıkraları birbirimize anlatıp duruyoruz, o yüzden fıkraları birden yüze kadar numaraladık, numarayı söyleyince fıkrayı anlıyoruz artık" diyerek. Sonra yeni gelen, fıkraları öğrendikten sonra derler sen de bir fıkra anlat diye. Bu da anlatır, "on dokuz" *. Kimse gülmeyince, bizimki sorar, "neden gülmediniz?". Cevap ise : "Hiç güzel anlatamadın da ondan!"
fıkra anlatan hoalara yapardık bunu gülmezdik sınıfca
sonra ynı fıkrayı farklı isimlerle bir arkadas anlatır dı kahkalarla gülerdik.
yaşasın muzurluk...
