bugün anladım hasan mezarcı'yı. aslında espiri yapmamıştım, sadece bir teşbihti benimkisi.
sınıftayız, dersin adı siyaset ve edebiyat. tartışılan konu roman türünün osmanlı ile tanışması. yada buna benzer birşey. herkes fikrini söyledikten sonra söz aldım. "edebiyat zaten yıllar yılı yabancı olmadığımız bir kavram, romana da sadece tür olarak yabancıyız. şöyle örnek verebilirim ki öğrenci evinde hergün makarna yiyen birisinin italya'ya gidip makarna yemesi gibi." ben bunu söyledikten sonra sınıfta 20 saniye sessizlik oldu, sonrasında hoca anlamadım hiçbirşey diyince sınıf gülmeye başladı tabi. biraz daha açmak zorunda kaldım, hoca biraz haklısın diyiverip değiştirdi konuyu. şimdi sözlükte açıklamayayım bunu. eminim anlamışsınızdır hepiniz ne demek istediğimi.
not:dersten çıkınca "anladım kardeşim ben seni:)))999" diyerekten bana destek çıkan can dostlarıma buradan en içten minnet duygularımla..
gayet yerinde korku. bu korkuya sahip olamadığım için yeterince gelişememiş arkadaşlarımın algılamalarını beklemek gibi bi hataya düşüyorum. hayal kırıklığı ve yalnızlık..
artistik hareketler peşinde olmaktır. kaygı, güzel vakit geçirmek eğlenceli bir sohbet ortamı sağlamak değil, kendini kanıtlamak ve diğerleri ile kıyaslamak olduğu zamanlarda sıkça yaşanır.
