babam bakkal. zamanında jtı, philip morris gibi şirketler değilde tekel gelirdi kamyonla perşembe günleri. kiloyla sigara alırdık. tüm hafta yetmezdi tabi o sigara. ben bisikletim, sigara listesi, bir tomar parayla tekel binasına gider, alır gelirdim. iyidir esnaf çocuğu olmak. icra, haciz gibi kelimeleri çok erken yaşta öğrendik orası ayrı tabi.
Mahalle icinde iseniz herkesin sizi tanıyacağı kesin orada bir anlaşalım. Bide hesap sizden sorulur misal geçen kantindeyim çocuk dediki 3.75e kaç tane şundan geliyor, sorduğu şeyde 75 kuruş bir saniye geçmedi dedim 5 tane herkes şok hehe.
hayata çile çekerek başlarsınız.Hele bi de çevreniz memur çocuklarıyla doluysa.Onlar ay sonu geldi para yok ödemeler yığıldı derdini sizin kadar içten içe yaşamamıştır halbuki siz taa ilkokuldayken bile aileniz size söylemese de evdeki tedbirlerden konuşmalardan anlarsınız o malum günün geldiğini kendinizcekatkıda bulunmak isterseniz.Paraniz olmadığı halde param var baba verme deyip kahvaltılıklardan kaçırıp aç kalmamak için okulda yersiniz o da yetmez köyden çağla erik armut toplar evdekilere çaktırmadan okulda satıp onun parasıyla geçinir ailenize zarar vermemeye çalışırsınız.Esnafın zaten gelen giden belini bükmüştür ne zaman siyasi bir olay olsa dükkana gidio mahallecek yas tutar zaten vergilerle kanımızı sömürüyolar yetmedi mi diye dövünürsünüz.O da yetmez dükkana gelen değişik müşterilerin sizi yada babanızı aşağılamasına şahit olursunuz ama ses çıkaramazsınız çünkü ses çıkarırsanız ''aa müşteri her zaman haklıdır '' diye o kibirli ukalalar sizi her yerde kötüler ve müşteri kaybetmenize neden olur.O da yetmez en yüksk vergileri esnaf ödemesine rağmen esnafı nedense devlet zengin sınıfına koyar çocuğuna burs vermez yurt vermez aç bilaç dolaşsın siz çok vergi veriyorsunuz demek ki sizde para var gibi tavır takınır.Uzatmadan kapatayım konuyu siz diğer şımarıklardan daha olgun olursunuz onlardan evvel hayata adım atarsınız.Eksileri yığınla olduğu halde öyle bir artısı vardır kı o da sizi mutlu etmeye yeter : mahalledeki komuşuluk ilişkisi sizden büyüklerin anında kardeşi küçüklerin abisi,ablası olursunuz,yaşlılarında torunu öyle bir içtenlik vardır ki anlatmayla bitmez.
Zordur. Paran olmaz tatil yapamazsın. Paran olur dükkanı bırakıp gidemezsin. Yaz tatillerini çalışmayı akla getirdiği için sevmezsin. Okullar açılsa da tatile girsek dersin. Babanın hayallerde yaşamasıdır. Hep sanki şu olsa çok zengin olacakmışız gibi konuşulur ama aynı tas aynı hamam gidilir. Üniversite sınavına çalışılır iyi bir bölüm kazanılır. Sen sınava çalışırken gezen adam dandik yeri kazanıp ailesinden tatil ister gider de. Tabi sen babana teklifini edemezsin. Çünkü o dükkanı bırakıp gidemez tatile. Adam çalışırken sen tatil için para istemeye utanırsın, isteyemezsin de; bizim düzenimiz de bu dersin geçersin. Arkadaş buluşmalarını hep ertelersin. Babanla anlaşamazsın ona söyleyeceğin çok şey vardır ama söyleyemezsin çünkü yarın onun eline bakacaksın.
çocukluğu sakatlayan durumdur esnaf çocuğu olmak. hele ki duygusuz bir baban varsa.
ortaokulda arkadaşların doyasıya okurken sen paspas çekersin, toz alırsın. yaşıtın çocuklara hizmet eder ezilirsin. yazın gelmesini istemez hep okul olsun istersin çünkü yaz kabusa dönecektir.
baba yanındaki elemana kızmaz gelir sana bağırır, ayak işlerine gitmekten bıkar arkadaşlarını özlersin. lisenin sonlarında işe karşı fobin gelişir, çünkü artık daha genç yaşda yılların çalışanı olmuşsunuzdur.
sıkıntılıdır.düzenli gelir olmaz.babanın cebinde bir gün 20 tl olur bir gün 200.000 tl.*.parası olmadığını bildiğin zaman harçlık isteyemeyip borç almaktır,parası olduğunu bildiğin vakit seninde paran varmış gibi hissetmektir.ve pek güzel yanı olmasada para biriktirme alışkanlığı kazandırır. *
daha küçük yaşlarda evde hesap makinesini babaya götürmekle başlayan bir mesaidir aslında denilebilir. babanın taktığı numaralı gözlükleri ile hesap kitap halindeyken ona bakar ve ne yapıyor acaba diye anlayamaz halde dalarsınız sıkıntılı haline!.
yaz tatilinde millet tatil yaparken çalışmak demektir. üniversite de bile olsanız bu olay değişmez. o sıralar anlayamazsınız bu durumun faydalarını, belki babanıza içten içten söversiniz. eylül ayı gelip okul açıldığında diğer çocuklar bronzlaşmış tenleri, "lan bu yaz yazlıkta neler neler yaptık", "lan bu yaz ne çok uyuduk" vs. cümleleri kurarken siz içten içe üzülürsünüz. "ben de dükkandaydım dersiniz."
ama yıllar sonra anlarsınız bu durumun faydalarını. millet osura osura uyurken siz ticareti öğrenirsiniz. müşteri ile nasıl konuşulacağını, ürünün nasıl pazarlanacağını, insani ilişkileri öğrenirsiniz. çok çok farklı bir bölümden mezun olup alakasız bir diplomanız olsa, mezun olduktan sonra başka bir işte de çalışsanız bu durumun faydasını görürsünüz. eğer herşey tepe taklak olur işinizi kaybetseniz bile dükkan sizi beklemektedir. 2 günde adapte olursunuz işe.
"z raporu almayı unutma"
"iyi kilitledin mi "
"müşteri var koş"
esnaf çocuğu olmak bu kelimelere aşina olmaktır.
zordur esnaf çocuğu olmak. sahtekar müşterilerden parasını alamayan babanın size patlamasıdır, hep bir ödemesi vardır babanın. helede baba yokluk içinden gelip inşa etmişse o mağazayı öğrenirsiniz tutumlu olmayı, mahallenin en zengini olsanızda aslında hep daha tutumlusunuzdur.
iyi yanları yok değildir, bir anadolu kentinde orta ölçekte esnaf çocuğuysanız belki kimse sizi tanımaz ancak babanızın adıyla orada burada tanıdığınız olur mutlak. hiç unutmam ergenlik zamanlarında babama kafam bozulmuş, bir arkadaşımla birlikte bir üst mahalleye gitmiştik. belkide izlediğimiz filmlerden falan içimizde kaldı bir teneke bulup ateş yakacaktık, yoksa adana soğuk memleket değil. neyse bir inşaate girdik ki teneke aramaya, o sırada bir kaç adam geldi. oranın bakkalıydı yanında da bir kaç adam vardı. birkaç gün önce orada hırsızlık olduğunu, jandarmanın buralarda birisini gördüğü takdirde haber vermesini söylediğinden bahsetti. amacımızı anlattığımızda bize inanmadı. suçlu olmasak dahi nezarethane'de sabahlayacağımızı söyledi. o sırada oradaki bi çocuk "bu xxx'in oğlu" diyince tanıdılar tabi hemen babamı. beni hırsız diye suçlarken sırf babamın adına birden masum melek oluverdim, üstüne çay ikram ettiler * sonra eve döndüğümde babama karşı öyle mahçuptum ki.. onu ne kadar sevdiğimi söyleyemedim yinede, böyle büyümüştük aslında, söyleyemezdik onu sevdiğimizi. herneyse konumuz bu değil. birde tam benim olayımı anlatan birkaç cümle var bu başlıktaki bi entryde .
alıntı:
lisedesinizdir...playstation oynayacaksınızdır...maçın ayarları yapılır ilk maç başlar ilk yarının 35. dakikasında telefonunuz çalar. arayan kişi her güzel anınız içine sıçan babanızdır mutlak. bu güne kadar şaşmamış bugün mü şaşacak amına koyim? gidersiniz tıpış tıpış işinizin başına.
-
üniversiteye başlamışsınızdır.... bu sefer "babam ne bok yiyor lan orada" düşüncesi siker atar içinizi. eline para geçtiği zaman arar seni "olm paran var mı?" der. var desenizde gönderir o parayı. onunda içini sikiyordur oğluna toplu para gönderememek. myzra
gurur duyulacak bir olaydır. esnaf çocuğu hayatta daha atılgandır. kolay kolay kazık yemez, işini bilir. kendi işini kendi halleder. elinden çoğu iş gelir, başkasına ihtiyaç duymaz. memur çocuğu gibi, yok musluğum bozuldu tamirci çağırayım, yok efendim avize takılacak adam çağırayım triplerine girmez. beceremese bile dener, paranın kıymetini bilir.
