ağır iş yapıp az kazanan esnafların yoğun olduğu yerlerdekiler: doymak isteyen bir çalışanın bi porsiyon tas kebabının sadece suyuna banarak 1 ekmeği kıvırabilmesini sağlamak için, yemeğe fazladan su katarlar ya da ayrı bir tencereden su ilavesi yaparlar ( fasulyelerin yüzmesinin nedeni budur).ucuzdur ama lezzetsizdir.
temiz iş temiz para kazanan esnafların yoğun olduğu yerlerdekiler: temiz ,lezzetli normal hatta ucuz diyebileceğimiz, suyu ve zerzavatı dengeli olan yerlerdir.(kapalı çarşı esnaf lokantaları)
içme suyunun masada sürahi içinde ve beleş olduğu,bol muhabbetli bedenen ve ruhen doyualbilen mekanlar.Fast food kültürüyle birlikte ortadan kalkma tehlikesi yaşasada dört kolla sahiplenilmesi gereken sevilesi lokantalar.
fiyatları inanılmaz ucuz ve kalitesi de tavan yapmış lokantalardır, genelde sanayi sitelerindekiler daha bolkepçedir. fiyat olarak örneklemek gerekirse bu öğlen 2 kişi yediğimiz tavuk sote, patlıcan musakka, karışık kızartma, 2 pilav, duble salata ve 2 gazoza 9 milyon verdik, ayrıca su beleşti, şehir içinde bir lokantada aynısını yesek en az 2 katı öderdik ve kalitesi bu kadar iyi olmazdı.
bartında 1998 yılında meydana gelen büyük çaplı sel felaketinden sonra halk magdur durumdadır. sular kısmende olsa çekildikten sonra şehrin alt yapı sisteminin çökmesine mukabil salgın hastalık riski baş göstermiştir ,duruma duyarsız kalamayan basın "bartında tifo ve kolera salgını tehlikesi " adı altında haber yapmış ve manşetten vermiştir. haberi desteklemek amacıyla da bartının alt kısımlarında yer alan selden nasibini almış bir lokantanın reklam panosu gözükücek şekilde resmini basmıştır .buraya kadar olaylar rutin seyrindedir .
amcamız işletmesinin gazeteye çıktıgını eşten dosttan ögrenir ve hemen bir tane edinir söz konusu resim haberiyle birlkte özenle kesilerek çerçevelenir ve tüm masaların görebilecegi bir duvara şak diye asılır .
(bkz: ben bunu gördüm sözlük)
Yemekleri muhteşem olan lokantadır,ne boğazda bir yemek ne de ülkenin en lüks lokantası yerini tutar bazen.Tabldot usulüyse daha güzeldir,az gibi görünse de doyurmayanı yoktur.
Yanında paranız varken unutursunuz okulda öğle araları,daha iyi lokantalara,pizzacılara gidersiniz ama o hep oradadır,paranız yoksa eğer sizi tanıyorsa yine yedirir içirir.Ekmekleri bayat bile olsa farklı bir lezzetlidir,suyu bedavadır musluktan doldurmadır ama yine de kana kana içmeye doyamazsınız.Hepsinden ötesi samimidir,yakın arkadaşlarınla gidersin,seni para için satacak adam seninle esnaf lokantasına gelmez bilirsin.Ustaya bu ne yemeği diye sorduğunda,adamın yemeği parmağıyla bastırıp "böbrek" demesi mideni bulandırmaz,bunu görür "inadına böbrek ulan!" dersin.Herşeyden önce samimiyet vardır,eşitlik vardır esnaf lokantasında parası yok diye orada yiyen bir işçiye de bir banka müdürüne de raslayabilirsiniz.
Küçük bir televizyonları vardır hepsinin,girişte kapının hemen üstünde,kimse sesin kalitesinden dolayı ne söylendiğini anlamasa bile izler.sen de hepsine uyar kafanı çevirir bakarsın televizyona.
Arkadaşlarınla "bir tabldot 3 lira olsa her gün şu kadar kişi gelse şu kadar kazanır,ekmeğe,kiraya şu kadar gitse..." hesaplamaları yaparsın,çok şey katar insana,gerçekten de.
öğrenciyken sıklıkla ziyaret ettiğim mekandır. hayır yemekleri de ayrı bir tez konusu. belirli bir süreden sonra artık sahibiyle abi kardeş gibi olmanız da cabası.
sene 2007 yurtdisindaki okuldan yeni donulmustur yeni derken ucaktan inilmis istanbul otogardan otobuse binilip bursaya gelinmis elde bavullar eve dogru yurunmekte ama kurufasulye kokusu duyulur..yemeklerin sahi, masamin baskosesini verdigim,pilavin ebedi ekurisi ..hemen esnaf lokantasina girilir hayvan gibi yenilir usta ile muhabbet esnasinda vah garibim hic yiyemedin mi oralarda kuru fasulye diye bir trajedi yaratilir akabinde cok yogun bir sekilde odemek icin israr etsemde ustanin olmaz bu sefer almam para mara senden seklindeki neredeyse elimi kirmaya varan tavirlari sayesinde para odemeden cikilir boylede garip yerlerdir iste..
masaya oturduğunuzda gıdım gıdım ekmek istemek zorunda kalmadığınız, önünüzde tepeleme dolu bir ekmek sepeti olan, suyuna para vermediğiniz lokantalardır. biraz salaş yerlerdir ama makul fiyata lezzetli bir yemek sunarlar.
ankara'da talatpaşa bulvarı üzerinde hastaneler bölgesine * yakın merkez oktay lokantası önerilir. öğrenciler, uzun süreli beklemek zorunda olan hasta yakınları vs için ucuz bir alternatiftir. paranız yoksa 1 buçuk liraya bir çorba alırsınız, yanında bol ekmek yersiniz mis gibi karnınız doyar.
giydim yalnızlığı çıktım dışarı
soğuk sokak fakir ve ayrıca küstah
çektin beni adım adım içine
sersefil duyguların pençesinde
giydim yalnızlığı çıktım dışarı
soguk sokak fakir ve ayrıca küstah
çektin beni adım adım içine
sersefil duyguların pençesinde
oturdum bir esnaf lokantasına
kanattım zamanı avuçlarımda
varsa kalan bir kuruş gençliğimden
unuta harcadım bu gece düşünmeden
rahat ol beddua etmem ki sana
demokrası varmı söyle sanki aşkta
hatta belki bir gün teşekkür ederim
hayatı ögrettiğin için bana.
rahat ol beddua etmem ki sana
demokrası varmı söyle sanki aşkta
hatta belki bir gün teşekkür ederim
hayatı ögrettiğin için bana.
günce'nin müthiş yorumuyla ve duygusal klibiyle eşsiz bir şarkı... sözleri de şöyle:
giydim yalnızlığımı çıktım dışarı
soguk sokak fakir ve ayrıca küstah
çekti beni adım adım içine
sersefil duyguların pençesinde
oturdum bir esnaf lokantasına
kanattım zamanı avuçlarımda
varsa kalan bir kuruş gençliğimden
onu da harcadım bu gece düşünmeden
rahat ol beddua etmem ki sana
demokrası var mı söyle sanki aşkta
hatta belki bir gün teşekkür ederim
hayatı ögrettiğin için bana
fakat demokrasi yerine adalet denilse daha bir hoş olurmuş. demokrasi sanki kasmış biraz yani. kıçta çıkan çıban gibi olmuş o kelime, güzelim şarkının içinde. neyse yine de güzel mi güzel...
güzel bir günce koral şarkısı. ancak, demokrasi kısmını geçtim, "rahat ol beddua etmem ki sana, hatta belki bir gün teşekkür ederim hayatı ögrettiğin için bana" sözlerini samimiyetsiz buldum.
hangimiz zamanında ağzımıza s.çan eski sevgilimize bize hayatı öğrettiği için teşekkür ederiz? hadi onu da geçtim, bu hayatı öğrenmek midir? çok kolaymış o halde.
garsonlarının omuzlarında her daim bir havlu vardır. hikmetini daha çözemedik. ortamın seviyesini belirlemek amacıyla mı taşınır? üniforma gibi mecburi midir bilinmez. siz kapıdan girer girmez "aburrunn!" ( abi buyurun) şeklinde bir ses çıkaran ekzotik canlılardır bunlar. siparişi verdiğinizde de "bir pilav çek!" diye bağırırlar. beyefendi hanımefendi kelimeleri kapıdan içeri giremez. "size ne verelim hacı baba", "buyrun ablacım", " evet gençler ne veriyoruz" larla falan karşılanmak olağandır. rahat adamlardır. masanızı silerken sivas dolaylarından bir türkü mırıldanırlar. komplekssiz protokolsüz ortamlardır.
doğru dürüst bir menü yoktur. onun yerine "abi çok güzel orman kebabım var, enfes kabak tatlım var" şeklinde ayaküstü birkaç yemek ismi zikredilir .bir iki kere tekrar ettirdikten sonra artık utanır, aklınızda kalan bir tanesini söylersiniz.
elit restoranlarda duyulan musıki ya da klasik müzik tınılarını buralarda duyamazsınız. onun yerine şöyle bir şarkı vardır sanki;
"yemek masasına oturdun işte, dayanmak çok zormuş böyle acıkınca. sana afiyet olsun sözüm kardeşe. ye pilavını git bir an önce..."
inanılmaz güzel yemeklerin kebapların yapıldıgı ama, normal servis kaidelerinin iplenmedigi mekanlardır.
hizmet ettigi kesime göre, kaşıklar garsonun cebinden çıkabilir, ya da peçete asla gelmeyebilir ama yemekler inanılmaz lezzetlidir ve malzemeden kaçılmamıştır.
