gözlerde hep yaş olmasını sağlayan ama trajik olmayan, atkı-bere-eldiven üçlüsünü üniformalaştıran ama faydalarını göstermelerine izin vermeyen, poyrazı tuttuğunda memleketim diye haykırtan, ne güzel ki insanı sıcak şaraba ve sevgiliye-dostlara yönelten özlenilen şehrin özlenilen soğuğu.
alkollü bir gecesinde sokakta kaldığım güzel memleketin, nacizane ayazını yerken "buralarda ayaz var" isminde saçma ve bir o kadar da sıkıcı olan şarkıyı dilime dolamış bir şekilde, o sokak senin bu sokak benim savuran. ertesi sabahın olması ile birlikte bir ay kadar yatağa mahkum eden ama şu anda bile özlemini çektiğim harika şehirin berbat özelliğidir.
