bu durum her daim yaşanır mı yaşanmaz mı bilmiyorum ama, kalpte ki durumu için; birazda ne yaşandığına bağlı olarak, tatlı veya acı bir sızı bıraktığı kesindir.
ilkokulda Yağmurlu bir günün sonunda son derste olup zili bekleyişimi, okuldan çıkar çıkmaz da şemsiyeyle annemin beni bahçede bekleyişini,
Eve gidene kadar ayaklarımın su içinde kalışını çok özlüyorum mesela.
Öyle özledim ki eskiyi..
Komşunun bahçesinden atlarken kanattığım dizim,
Uçurtmamın takıldığı direk,
Ve ilkokul önlüğüm hala gözümün önünde...
Eskiden büyümek isterdim...
Şimdi yaptıklarımı yapmak için..
Oysa mahalle maçı yapmak daha güzelmiş.
Uçurtma uçururken daha maviydi gökyüzü..
Ufacık ellerim daha sıkı tutunurdu dallara..
Şimdi anlayamadığım bir inatla büyüdüm...
Ama sevemedim büyüklüğü
Ve hala büyüyorum..Nedense...
Filmleri sevmiyorum ki ben..
Şiirleri de istemiyorum..
Sadece ayıcıkla susam sokağını istiyorum..
Üst mahalleye bir kez daha yenilmek..
Misket oynamak istiyorum ben misket...
Herkesi yutmak istiyorum
Hayata yutulmadan önce...
yılbaşının vazgeçilmezi olan çam ağaçlı, o pullu pullu kartpostalları özlemektir bu. fakat gel gör ki, bırak pullu kartı, normal kartpostal dahi satılmıyor ne yazık ki kitapçılar da. ve zorunlu olarak "yeniliğe" uymak. aynı sms'i 50 kişiye göndererek. tekdüze ve ruhsuz.
Kokuların büyüsüne kapılarak geçmişin gölgesinde küçük bir mola vermektir. Evet kokular tetikler eskiye özlemi en çok, anılar içerimizde Tenha biryerde saklıdır da, duyumsadığımız kokulara ulaşmak için fırlayıverirler beynin en zayıf noktalarına. Ne kokular kalıcıdır ne de anılar gelecektir geriye, elde kalan bir tek özlemdir eskiye.
