Bir iphone 3'ü özlemek kadar değerlidir. Zamanında kral şu an takoz olan telefon ilk göz bebeğimdir ama bir iphone 7 plus değildir. Sabredin eylül Ayında çıkarıcam.
bir hastalık gibidir. yakama yapıştı, kurtulamıyorum. sürekli beynim eskiden çok mutluydun şimdiki haline bak diyip duruyor. hep bir eski zamanı özlüyorum. geçen yaz ve geçen kışlarla geçiyor ömrüm.
Top oynardık
ip atlar kedi kovalar
taşlarla birbirimizin başını yarar
mahalle savaşları çıkarır
gece olunca da tutar babalarımızın elinden
yazlık sinemalara gider
Sadri Alışık Vahi Öz
Belgin Doruk Cüneyt Arkın seyreder
Olimpos gazozları içer
güler eğlenir bağırır çağırır
dönerken yıldızları sayardık.
Biz sıkı çocuklardık.
ibrahim Sadri.
benim için boş bir avuntudur, geçmişte kendimi tatmin edeceğim ya da mutlu olacağım bir alan yok. hep geleceğin daha iyi olması için mücadele verip bunun umuduyla bir şeyler yapmaya çabalıyorum. geçmiş benim için bir teselli de değil, daha iyiye doğru yönelip kendimi tamamlamak istiyorum.
Eski mahallemi, akşam söğüt ağacının altında yaptığımız çekirdek muhabbeti, gecekondumuzu, arkadaşlıklarımızı ve saymakla bitmeyecek güzellikleri özledim.
Geleceği bilmediğimiz içindir. Eskiyi tattık tabi, yaşadık ve o yüzden özleme şansımız vardır. Lakin, gelecekte ne olacağını bilmiyoruz ya da yaşadığımız anın değerini, çoğu zaman, bilmiyoruz. Eskiyi özlemek, bana Hep orhan pamuğun "masumiyet müzesi" kitabında ki ilk cümleyi hatırlatır.. "hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum."
bu durum her daim yaşanır mı yaşanmaz mı bilmiyorum ama, kalpte ki durumu için; birazda ne yaşandığına bağlı olarak, tatlı veya acı bir sızı bıraktığı kesindir.
sürekli yaşadığım durum. hangi yılda olursam olayım hep bu üstümdeki eskiyi özleme olayını atamıyorum. 3-4 yıl geçince de muhtemelen bu yılları özleyeceğim. muhtemelen anı yaşayamamaktan dolayı eskiyi özlüyoruz, nolcak bu işler?
