Bildiğim kadarıyla beynin delirmemek adına kötü anıların çoğunu silmeye çalışmasından kaynaklı. iyileri saklıyor sanıyoruz ki mutluyduk. işte bu yüzden eski sevgiliye dönmeyin. Neydi o (bkz: exten next olmaz)
çünkü insan hatıralar dışında her şeyi tüketirken hatıralar, acı bile olsa dönüşür ve genelde sadece iyi taraflarıyla hep yanıbaşımızda durur. askerlik zordur ama ondan tek kalan şey olan dostluğun hatırına anlatmayı severiz, örneğin. diğer taraftan dönüşen ve daima güzel tarafları hatırlanan hatıralar, bizlere büyük bir haksızlık yapar ve gelecekten beklentimizi de arttırırlar. aslında hayat her zaman berbat bir şekilde sürüp gitmektedir ama geçmişi özlemle anarız yine de... son olarak, zamanın insanı az duygu çok madde olan bir dünyaya doğru savurmasının da bir başka neden olduğu açıktır. iletişimsiz yapamayan günümüz insanı, geçmişte, şimdilerden farklı olarak kendisini sarmalayan çok az çeldirici olduğundan, bol duygu, bol düşünce içinde daha çok idrak ediyor, anın ve yaşadıklarının daha çok farkına varıyordu. sonuç olarak, günümüz insanının duygu durumu çok kolay değişmekte olduğundan, daima daha stabil olan geçmişin hatıralarını özlemle anması normal olsa gerek.
geçmişte yediği dayağı bile 10 yıl sonra keyifle anlatıyor insanoğlu. ne yani, eskiden yenilen dayaklar daha mı organik olduğu için? hayır tabi ki. zaman tozlarının üzerine düştüğü yeri büyülü gösterme gibi bir özelliği var, belki bundan.
sadece bu olay üzerinden analize başlarsak; zamanında yediği dayaktan şimdi uzak olması, aynı davranışın bir daha başına gelmeyeceğini bilmesi, o kötü andan kurtulmanın verdiği rahatlık, o an anlattığı ortamda hikayesi sayesinde ilgi çekmek, sıradanlıktan kurtulmak... vs gibi psikolojik analizlere girersek zannımca 15 sayfadan önce zamanın geçmişi güzelleştirme mevzusu bitmez. zaman tozlarının büyüsü diyip olayı şiirselliğe ve gizeme vurmak daha hoş duruyor, böyle deyip bırakalım.
ben duymuyorum. geçmişim acılarla geçti. beni mutlu edecek belirgin bir ilişki de yaşamadım. para verseler tekrardan yaşamak istemem o boktan anıları. geleceğimden umudum var ama.
çünkü daha samimiydi her şey. hayatımızın akışı kötüye gitmiyordu. umut doluyduk. ama şimdi o umutun kırıntısını bile kaybettirdi hayat, kaybettirdiler.
