Mutlu günleri özlersin, mutsuz olduğun zamanlarda bile ne kadar çok çalıştığını hatırlarsın, önceki hatalarına gülersin bazı başarılarının ne kadar değersiz olduğunu bazı başarısızlıklarının ne kadar önemsiz olduğunu anlarsın, artık sen sen değilsindir.
isteğimiz dışında gelişen pek çok olayla yüz yüze geliyoruz. ayağımıza değen her taş bizi her seferinde biraz daha yıpratıyor. Dolayısıyla sürekli kendimizden ödün veriyoruz / vermek zorunda kalıyoruz. Bu da bizi olduğumuzdan farklı bir hale getiriyor haliyle.
bitene takılmamak, olan olumsuza odaklanmamak lazım. hayat geçiyor, günler akıyor gidiyor, aylar eskisi gibi uzun değil.
o yüzden yaşa, geç. neler geçmiyor ki de. çünkü neler geçmiyor ki...
farkında olduğunda insanı çooook üzen bir durumdur. bir bakarsın artık daha katı, acımasız, insanlara hiç güvensiz, inandıklarının aksini yapabilen, doğrularının üstünü teker teker çizebilen ve ne yazık ki kendi kendine de olsa çok ağlayan bir insan olmuşsundur. bakarsın, kendini tanıyamazsın. bakarsın, başkaları da seni tanıyamaz.
