her dakikamıdan,anımızdan, konumumuzdan, kendimizden bile şikayetçi ve memnuniyetsizlik ile ilgilidir biraz da. açıkçası eskisi kadar mutlu olamamayı mağduriyet olarak görmek istiyoruz ve biraz da ondan. maddi ve manevi yitip giden şeyler için sessiz kalıp kendi içinde eskisi kadar mutlu olamamak vardır, kabulümdür. ama öbür türlüsü biraz bencilliğimizden.
deliler o yüzden çok mutlu görünmüştür hep benim gözüme. ne zaman bir delinin hatıra defterini okusam; o hikayede insanın gerçekten mutlu olmasının tek yolunun aklının içinde yaşaması diye düşünmüşümdür. bir tek orada her şey yolunda gider, bir tek orada gerçekten mutlu olunabilir.
hangi eskisi gibi diye sorulması gerekir. küçük bir çocukken bir an önce büyümek ister 'mutsuz' oluruz, büyüyünce çocukluğumuzu özler 'keşke çocuk olsam' diye mutsuz oluruz. üniversitede okurken bir an önce okulu bitirmek isteriz, okul bitince mutlu olacağımızı düşünürüz, okul bitince 'ya ne güzeldi üni. yılları, ne pismiş şu iş hayatı' deriz kendimize. evlenince mutlu olacağımız düşünürüz, çünkü yanlızlık 'mutsuzluk'tur bizim için. evlenince de, özgürlüğü özleriz, 'ne güzelmiş bekarlık, özgür ve sorumsuz yaşıyormuşum yaa' deriz içimizden. çocuğumuz olsun, biran önce büyüsün isteriz, çocuk büyütmek bize zor gelir, çocuk büyüyünce 'keşke küçük olsaydı da hep yanımda kalsaydı' deriz. iş hayatı bizi tüketir 'mutsuz' oluruz, biran önce emekliye ayrılmak isteriz. emekliye ayrılınca sıkıntıdan evde oflayıp puflamaya başlarız. çünkü emeklilik bizim için boş boş oturmaktır, hiç plan yapılmamıştır. yani hiçbir zaman eskisi gibi mutlu/mutsuz olamayacağızdır, bu bir hayaldir.
geçen zamanla kişinin kendinden ne kadar çok şey kaybettiğinin farkına varmasına neden olur. akışkan bir hayal kırıklığı gibidir. ancak girdiği kabın şeklini alır. geride bıraktığı an' ların da rengini çalar...
bunlar hep yeni insanlarla tanışmak. kaynaşıp kırılıyor, soğuyoruz. tanışmasan da olmuyor. sil baştan sil baştan takılıyoruz. bir süre sonra da tükeniyoruz.
Her şeye ama her şeye sahip olmaya başlayınca gerçekleşen durumdur. insan bir süre sonra tatmin olamıyor. Küçük şeylere mutlu olamıyor ve sürekli daha fazlasını istemeye başlıyor.
