evet vardı. ben ve nice arkadaşım sözlükte sanat paylaşırdık duygu paylaşırdık, hayata renk, bakış açısı mutluluk katardık. yeri gelirdi gecenin karanlığını, sessiz odayla birleştirir sadece duyguları hissederek yazardık. ve hepimiz birbirimizin arkasındaydık, birbirimizin yazdıklarından ilhamlar alır daha da, daha da yazardık. ne oldu o nesile? her yerde olduğu gibi sözlükte de mi yozlaştık, yüzeyelleştik? şimdi herkes sağ sol kemal tayyip tayyip fethullah peşinde, bir de bilmeden etmeden koşturup duruyor. duygudan anlayan, hem romantizmi hem cinselliği hem aşkı hem boşluğu hem hayalkırıklığı hem hayalleri anlayan bilen, insanları gözleyen ve gözlemlerini duygulara dönüştüren sözlük topluluğum nerede?? üzülüyorum...
