yıllar önce enseye şaplak göte parmak olan arkadaşla uzun bi süre görüşmedikten sonra yolda denk gelindiğinde görememezlikten gelme durumu.
Not: Aşağıda at nalı gibi uzun olan hikaye gerçek hayattan alınmış olup birebir yaşanmıştır.
ibretliktir.
Yine okula çıkıp da derse girmediğim ve kantinci abinin kasasına 7 buçuk lira kazandırdığım bir günün sonuydu. Kantinde otururken artık herkesin birer ikişer dağılıp o sıcak ve muhabbet dolu evlerine gitmeye başlamasıyla ortalık sessizleşip sakinleşmesiyle benim de artık gitme vaktimin gelmiş olduğunu anladım; zaten karnım acıkmaya başlamıştı, ayrıca para suyunu çekmişti. Durakta 15 nolu otobüsü dakikalarca beklemenin vermiş olduğu stres, bütün telesekreter kayıtlarındaki kadının seslendirmiş olduğunu düşündüğüm indirimli öğrenci kartı sesiyle huzura dönüşmüştü. Kadın köşeyi dönmüş olmalıydı. Otobüsü yeni cami durağında terk edip eve doğru intikal etmeye başlamıştım ki karşıdan gelen sima çok tanıdık gelmişti. Aman Allahım! Bu, ilkokulda arka sıradan bir amigo göreviyle bütün sınıfı gürültüye boğduğumuz, bütün cezaları çöp kutusunun önünde sınıfa ters dönerek tek ayak üstünde beraber çektiğimiz, teneffüslerde hizmetli abiyi türlü yaramazlıklarımızla çılgına çevirdiğimiz ve günün sonunda evlerimize beraber şakalaşarak gittiğimiz Yılmazdı lan! yanımdan geçerken gözlerimi ondan hiç ayırmadım. Bana dönüp bakmasını bekledim. Dönüp bakarsa kısa bir muhabbet edip yoluma devam edecektim; bakmazsa zaten hiç benim olmamıştır düşüncesindeydim. Baktı!
- Oooo, yerimyurdunucum nasılsın ya hu.. hiç değişmemişsin inan ki. dedi yılışık bir samimiyetle..
+ Teşekkür ederim dostum, senin de mizah anlayışın hiç değişmemiş.. diyerek anlamayacağı bir laf sokuşla abartılı olmayan bir kahkaha attım.
- Napıyosun yaa, nasıl gidiyo hayat ? okul ? gibi klasik olmasına rağmen uzun bir hal hatır soruşmalarından sonra:
- Vallaha bırakmam seni. Seninle bu gece içmeye gidicez. Bahane anlamam abi, bu gece bendesin ya gibi ısrar kıyamet arasında cebelleşmeye başlamıştım; zira cebimde burnumu ve zaman zaman terden ıslanan alnımı sildiğim parçalanmaya yüz tutmuş selpağım, anahtarlığını artık kullanmadığım, bari bir işe yarasın mantığıyla silgiden yaptığım evimin anahtarı ve 15 kuruş para vardı sadece.
- Lan olum içkiler benden.. cümlesiyle büyük bir rahatlığa kavuştum.
Beni şehrimizin meşhur publarından birine götürdü. içkilerimiz söylendi ve kurak boğazlarımızdan geçen biralar kursakta fener alayı geçen sokak hüviyetine bürüdü. Bir o anlattı bir ben anlattım. sonra zaten hep o anlattı. içkinin de vermiş olduğu rahatlıkla anlattı da anlattı salak. Yanımda ses kaydetme cihazı olsaydı şu an şantajdan köşeyi dönmüştüm bile.
- Lan olum seni feyste meyste de hiç görmedim, kullanmıyor musun ?
kadife blazer ceketinin cebinden öküz büyüklüğünde ekrana sahip dokunmatik ekran bir cep telefonu çıkardı ve mekanın wirelessını kullanarak internete girdi ve beni feysten ekledi. Birkaç iletimi ve profil fotomu beğendirttim.
Artık kusacak kıvama geldiğimizi anladıktan sonra ayaklandık. Ben birkaç sahte lan olum ben ödeyeyim, ayıp oluyor gibi laflar mırıldandıktan sonra hesabı ona kitleyip mekandan ayrıldık.
- Tekrar yapalım bunu kanka, iyi oldu valla. iyi ki rastlaştık.. deyişip evlerimize dağıldık.
Yok lan, bunların hiç biri olmadı. yanımdan geçerken gözlerimi ondan hiç ayırmadım. Bana dönüp bakmasını bekledim. Dönüp bakarsa kısa bir muhabbet edip yoluma devam edecektim; bakmazsa zaten hiç benim olmamıştır düşüncesindeydim. Bakmadı! Yanımdan süratle geçti, gitti. Ben de anamın yapmış olduğu yemekleri tahmin etmeye çalışarak adımlarımı hızlandırdım. Velhasıl; eski dostların hiçbir pragması yokmuş.
genellikle lise zamanlarında beraber uzun eşek oynadığın insanın lise bittikten sonraki yıllarda göz göze gelinip selam bile vermeme durumudur. eşeğin kim olduğu bu zamanda belli olur
haklı sebepleri olabilendir. o çok sevdiğiniz, hep arayıp sorduğunuz dost hiçbir mazeret göstermeden yanınızdan uzaklaşınca, yanınızda sus pus oturup, somurtup, başkalarının yanında kahkahalarla gülünce size kendisine arkanızı dönmek, onu görmezden gelmek dışında bir çare bırakmaz. sabreder, bu saçma davranışın sebeplerini ararsın ama bu çaba tek başına sürdürülüyorsa o dostluk fazla uzun sürmeden bitiverir.
tuhaf durumudr ve biraz kafa karıştırıcıdır. önce bu arkadaşla acayip samimi olunur sonra kavga edilir kavga ettikten bir süre sonra tekrar ara ara konuşmaya başlanılır hatta bir an eskisi gibi olunur ancak sonra o arkadaş birden konuşmayı bırakır. daha sonra yüz yuze gelmen gereken ortama girersin ama inatla konuşmaz yüzüne bile bakmaz. halbuki baksa bir iki laf edeceksindir. bu açıdan hoş durum değildir. yapmayın.
(bkz: based on a true story)
geçen ilkokul arkadaşımı gördüm. düşünün yani kaç yıl geçti hala hatırlıyorum kızı. yanınına gittim ben elmadaki kurt hatırladın mı dedim. aaaa hatırladım dedi. böyle yalandan gülmeler, samimiyetsiz samimiyetsiz konuşmalar falan. kız da kankamdı ha. hoşça kal deyip topukları yağladım hemen. (bkz: olmaz olsun böyle dost)
