Tek derdim sabah olunca topumla tek vuruş oynarken, arkadaşlarımı yenme hayaliydi. Saklambaç oynardık akşamları. Bazı komşu bahçelerden bahar aylarında erik yolardık. Birileri,
- erik soyan var, erik çalan var.
Diye bağırırdı.
Şimdilerde burda da yazar olan teyze oğlum ubeyit beyin binasına gider, ordaki komşuları olan, Miraç ve ali Kemâl-serkan kardeşlerle top oynar, maç yapardık.
Çocukken hayat hep güzel geliyordu bize. Sonra ne oldu. Demek ki yaşam böyle işte.
Başlığa dön evladım. Bu da ibrahim tatlıses sözü olsun.
