Bugün mesai saati bitip bilgisayarımı kapattıktan sonra kardeşimle sokağa çıkıp çocukluğumdaki gibi kar topu oynadık, uzun zamandır hiçbir şeyden almadığım keyfi aldım ama sanki bir şeyler eksikti.
Sonra fark ettim ki, sokaklarda bir tane bile çocuk yok.
Eskiden kar yağdığında çocuklar sokaklara dökülür, cıvıl cıvıl çocuk sesleri gelirdi. Sırılsıklam olana kadar kartopu oynarlardı saatlerce.
Bu bile eskisi gibi değil.
Sanırım komple neşesini kaybetmiş herkes, hiçbir şey eskisi gibi değil dedim içimden, hiçbir şey.
üzücü.
Yıllar içerisinde dünya,insanlar her şey değişim halinde. Eski insanlara göre de her zaman kendi gençlik çocukluk dönemleri güzeldir. Her insan için böyle. Belli zaman sonra değişim insanı yoruyor. Alışkanlıklarını değiştirmek zorunda kalıyor. O yüzden alıştığı şeyler ona güzel geliyor.
En sevdiğim tüp kuyruğunda muhabbetti. Ordan çıkar yağ kuyruğuna uğrardım. Yağ kuyruğuna daha çok kızlar girerdi. Namusuz bakkal yağ ile şekeri aynı kuyruktan vermezdi. Yağ kuyruğundan çıkıp bir de şeker kuyruğuna girerdik. Ah o eski güzel günler. Bu tayyip beyde bütün kuyrukları yok etti neşemizi kaçırdı yahu. O kuyruk günlerini özledim be. Keşke o günlere dönebilsem.babam da inönü zamanında ki ekmek kuyruğunu özlüyordu. Kupon verip yarım ekmek alırdım diyordu rahmetli. Ne güzel günlermiş o günler.
Ne güzeldi tam olarak mesela?
Yine insanlar acı çekiyordu, fukaralık çekiyordu. Hayat mücadelesi veriyordu. Yaşam kaygıları stressleri vardı.
Harbiden, Ne güzeldi?
Çok çok eskiden güzelmiş. Teee avcı toplayıcı zamanlarında falan. Hayat basitmiş.
