bugün çocukluğa dair girdiğim entrileri yazarken farkettiğim durum. eskiden yediğimiz dandik bir dondurma, paramızı biriktirerek aldığımız bisiklet, atari için kaset değiş-tokuşu, ertesi günün bayram olduğu gecelerde heyecanla sabah olmasını beklemek bile mutlu ederken şimdilerde dünya serilse önümüze gözümüz görmüyor. insan büyürken hayalleri gibi dünyası da küçülüyor galiba. *
