liseden beri aklıma koymuştum. çalıştım. kadroya da girdim. fakat maalesef düzene uyum sağlayınca insanın içindeki idealler ölüyormuş.
ideallerim öldü. böyle amaçsız, manasız kaldım.
Kağıt helva, pamuk şeker, her sokakta bulunan ekmeğinin peşinde olan bakkal amcalar, çocukken bayramda kapı kapı dolaşarak şeker, çikolata toplamak ve para veriyorlarsa daha bir mutlu olmak, sıcak samimi komşuluk, kadınların bir araya gelmek için düzenledikleri günler, dışarda arkadaşlarınla oynuyorsan annenin eline tutuşturduğu ekmek arası domates ve peynir. Aslında o kadar çok ki. Saymakla bitmez.
