TV izlemeye gece yarısına kadar doyulmayan yılbaşılardı. Mis kokulu muz yemenin keyfini çıkarırdık. Bolca Antep fıstıklı kuruyemiş tabakları çocuklukta pek bir keyifliydi, hangi kanalı izleyeceğimize karar veremezdik. Daha bir güzeldi, heyecanımız vardı şimdi ise kapitalizmin elleri boğazımızda her gün aynı, bir sonraki günden farkı olmayan bir gece yılbaşı.
tombalalı, soba üstü kestane kebaplı, akşam yemeği hindi ya da tavuk dolmalı, eve insanlar gelmeden biz evden kaçalım mantığı ile aylar öncesinden rezervasyonlar yaptırılıp birlikte olalım mı diyen akrabaya, eşe, dosta; "çok isterdik ama biz hede höde de eğlencede olacağız" denilmeyen ve çekirdek aile ortamının geniş aileye evrildiği ender gecelerden birinin adıdır...
Ayrıca yaşa(ya)mayan insanların Pijama, terlik, televizyon (PTT) olarak hakir görmeye çalıştığı (bkz: Kedi ulaşamadığı ciğere mındar dermiş!) yaşanılası yılbaşılardandır.
hatırladığım en eski yılbaşı olan 1979 yılbaşından bu güne yaşadığımız en boktan yılbaşı nedeni ile literatüre yakında eski bayramlarla birlikte gireceğine inandığım kavram.
