yıl 2015 ( eski de değil aslında )
- asgari ücret ~450 euro
- vergiler az
- asgari ücretli birisi bile rahatlıkla hobi ürünü alabiliyor
yıl 2020
- asgari ücret 260 euro ( ve düştükçe düşüyor )
- vergiler çok güzel
- asgari ücretliler ayın sonunu zar zor getiriyor, hatta getiremiyor
- yoksulluk sınırı ~7.000 tl.
her yerde mantar gibi bitmemiş binaların olmadığı; sürekli gözümüze sokulan, metroda metrobüste, durakta kafamızın içine dolmayı bekleyen reklamların olmadığı; manipülasyonla duygularımızı, alışveriş alışkanlıklarımızı değiştirmeye/yönlendirmeye çalışmadıkları zamanlar. bu kadar her şeyin fazla fazla ama maneviyatın az, sevginin az, güvenin az olmadığı zamanlar.
huzurlu olduğu söylenegeliyor ya, ona atfederek anlatayım. kafanı döndüğün her yerde siyasi kutuplaşma ve tek bir sese muhatap olmuyordun, o yüzden huzurluydun kardeş. yaşın başın kaçtır nedir bilmiyorum, farkında mı değilsiniz anlamıyorum; insanlar huzur istiyor. örneğin cumhurbaşkanı her gün değil haftada 1-2 gözüksün. başka konulardan da konuşalım örneğin, tek oturumda çözülmesi zor olan fikir çatışmalarını konuşmayalım. ya da konuşalım ama konuşma bitiminde konuşmaya başlamadan önceki seviyemizi koruyabilecek kıvamda bir ruh halimiz, birbirimize tekrar bakabilecek yüzümüz olsun. olabiliyor mu? ülkenin nasıl bir cehenneme döndüğünü göremiyor musunuz; elle tutulur tek alan kalmadı ve bundan şikayet etmekten tiksinir olduk. çünkü karşında bunu adamakıllı dinleyen değil, o konuyla ilgili ne yaptığını uzun uzun anlatıp bitiminde de oy isteyen bir tuhaf insan güruhu var. ki arka planda oraya mensup birileri hak etmediği paraları sebil gibi harcayabilsin, hak etmedikleri makamları işgal etmeye devam etsinler.
sokağa çıkmak keyifli bir eylemdi kardeş, sen hayatında keyifle yürüyebildin mi yolda?
