Geçenlerde bu tarz bir başlığa denk gelmiştim. Oradan girdi aklıma. ilişkimizi bitireli yaklaşık 2 sene oldu ancak ben daha dokunmamıştım fotoğraflara. Diğer yazarlara kıyaslandığımda fotoğrafları tutmak için uzun bir süre sanki. Aslında aklımda hep "belki" ler vardı. Daha önceden silememin sebebi budur. Bugün bir yine arşivime girmem gerekti ve her yerde beraber fotoğraflarımız. Yüzüm buruştu ve buna bir son vermenin vakti geldi dedim. Tek tık ile hepsini sildim.. demek isterdim ama onlarca farklı klasörün içinde yüzlerce anı ve binlerce fotoğraf. Bütün fotoğraf arşivim ile resmen çorba olmuşlar. Hal böyle olunca tek tık yetmiyor tabi. Bir süre uğraştım arkada slow bir müzik eşliğinde. Silmeden önce son kez baktım bir bir. Sadece bir kısmını bitirebildim. Orada yaşanan bir sürü macerayı, heyecanı ve güzel anıyı kayıtlardan sildim. Hem ruhen hem de fiziken yorulmuş ama çok daha önceden yapmam gereken şeye en azından başlamanın verdiği huzurla geceyi sonlandırıyorum ve yatağıma giriyorum. Malum yarın iş var. iyi geceler buraya kadar okumuş değerli yazar ve beni bu sözlüğe başlatan, hesapları beraber açtığımız, silinen fotoğraflardaki ikinci şahıs.
Ona karşı sinirliysem silerim ama sonra geçince üzülüyorum. Sonuçta benim yaşanmışlıklarım ve onlarla yaşayabilmek beni daha iyi hissettiriyor.
Önemli olan onlara bakarken, dinlerken ya da okurken artık neyi varsa sizde kalan bir şey hissetmemektir. Bence bu daha güçlü.
doğru bir harekettir. hatta mümkünse hemen yapılmalıdır, ayrılığın hemen ardından. ayrılık üstünden bir kaç ay geçip de onları bulursan, insanın kanına dokunuyor. fotoğrafta gülümseyen yüzlere bakıp, bunların hepsi numara mıydı yoksa gerçekten mutlu muyduk biz soruları geliyor akla. sakın ha sakın, arkaya bakmak size yalnızca acı verir, onun canınızı nasıl yaktığını düşünün. sizi nasıl yarı yolda bıraktığını. ne güzel onun böyle bir derdi yok diye düşünüyorum ben. fotoğrafları çeken de saklayan da bendim çünkü. onları bile düşünen bendim. şimdi anlıyorum ki o bizim anılarımızın hatırlanmasını bile istememiş. fotoğraflarının da canı cehenneme.
Kötü anılarla, kötü anlarla ve öfkeyle biten bir ilişki ise her şekilde tek tek silinen pek de acı vermeyen bir durumdur. Daha çok öfke artırır sadece.
Ama hala sevgi ve saygı duyduğun biriyse, fotoğrafları silmek için gördüğünde bile iç acıtır, el gitmez.
Şöyle ki, gerçekten Özel anları her yere yedeklerim. Telefondan silsem başka yerde karşıma çıkar. O yüzden, hiçbir zaman bir anda yapamadım bunu. Hele ki her şeye rağmen önemsediğim biriyse uğraşmam da, dursun derim. Neticede ben de varım, benim de özel bir anım o.
iyileşmek istiyorsanız yapılması gerekendir. Tüm fotoğraflar tüm mesajlar tüm anılar hatta ileri gidip size attığı şarkıları silerseniz, iyileşmek için ilk büyük adımı atmış olursunuz.
Üç yıllık erkek arkadaşım terk edeli nerdeyse bir yıl olacak. Hala saklıyorum. Hatta belki silinir bişey olur diye yedek bile aldım. Öyle kolaysa gel başımdan kaldır at sevdayı vakası.
