kendisine sevgili diyemiycem fakat sevgiliden daha ileride bir ilişkimiz vardı. lise yıllarından düzenli ilişkiden çok kendimizce kanka diye adlandırdığımız kızlarla vakit geçirirdik tabi herkes parklarda kafelerde gruplar halinde sohbet muhabbet..
neyse biz bu gruplardan uzaklaşıp kenar mahallelere doğru uzayıp giden koyu bir muhabbetle yürürdük. tabi benim çevremde gözlemlediğim o zamanki liseliler cinsel ilişkiden korktuğu için biz ne ben ne de malum kız cinsel dürtülere hakim olamıyorduk. kendimizce tenha bulduğumuz insanların evinde oturduğu sokaklarda vücutlarımızı olduğunca birbirine kenetleyip şehvetle sevişirdik ardından burdan aldığımız gazla yatsı namazı cemaatinin dağılmasının ardından cami tuvaletine girip(napalım yani o yıllarda bu vardı imkanlar kısıtlı) sert bir şekilde ihtiyaçlarımızı giderirdik bu arada ağzımızdan çıkan sözcükler bir aşkı tarif ediyordu fakat birbirimizi sevmiyorduk(ben sevdiğimi sanıyordum fakat ilerde sevmediğimi anladım).tamam bu kadar yeter ergendik o zamanlar işte.
yıllar geçti farklı şehirlerde üniversitelere gittik kendisini ne aradım ne sordum bu zamana kadar. sonra dedim ramazandır bi memlekete dönüp anne yemeği yiyelim falan. tabi valide hanım gelir gelmez bizi iftarlıklar için pederle birlikte bime yolladı. içeri girdim dolaplar çalışıyor terimizi kuruttuk ardından birden onu gördüm ama bu sefer lisedeki seksi kız değil baldırları sarkmış yüzü tombullaşmış kendinden 5 yaş fazla gösteren bir bidon gördüm. belkide daha da güzelleşmiş olsaydı bu kadar üzülmezdim çünkü kesinlikle mevcut sevgilimden güzel olamaz. onu gördüğümden beri bunalımdayım keşke onunla vakit geçireceğime oturup iki kitap fazla okusaydım.
hastanede sıra beklerken karşılaşmıştım birisiyle. göz göze geldik ama ne gariptir 1 yıl boyunca diz dize olduğum insana karşı içimde yaprak bile kıpırdamadı. ben mi çok duygusuzlaşmışım ona karşı yoksa bu işin doğası mı böyle bilemedim.
geldiği uzaktan görülür konsolos köpeği gibi kasarsın kendini ifadesiz bir suratla yüzüne bir iki saniye bakar geçersin yanından ardından telefonun titrer yabancı bir numara ama anlarsın onun numarası olduğu göğsünde garip heyecan mı acı mı bilemediğin bir duyguyla sadece 'nasılsın' olarak yazdığı mesaja öyle araba farı gören tavşan gibi bakarsın.
kimine göre insanın dumur olduğu an.
geçende en eskisini gördümde hiçbirşey hissetmedim lan!
halbuki hatırlıyorumda ne çok sevmiştim. yoksa sevdiğimi mi sanmıştım bilemedim.
aşk denilen şey değişkenmidir ki acaba. yok eğer değişkense neden bütün insanlık alemi bu olay etrafında şekilleniyor. mesela ayrıldığımızda kafaya takmasak ya o zaman.
madem ki bir gün sevdiğimiz insan için birşey hisstemeyeceğimiz günün geleceğini biliyoruzda neden üzülüyoruz bu denli.
ya varmıdır şöyle bir insan sadece seni sevsin ömür boyunca hastalığında sağlığında mutsuzluğunda yanından asla ama asla gitmesin.
ne yazıkki yok. işte sevgili sözlük yazarları herkes herşeyin farkında aslında.
mesela eğer varsa şu an birlikte olduğunuz sevgiliniz mutlaka bir gün aşkın biteceğini biliyor sende biliyorsun peki o zaman aşk nedir. bir gün biteceğini bildiğiniz bir gaye uğruna bu savaş ne için.
o yüzden ben diyorum ki eski olsun yeni olsun sevgili sadece sevgilidir. asla bir dost değildir asla bir anne değildir. gözünüzde büyütmeyin.
büyüttüğünüz an sonuç hep mutsuzluktur.
