dokunduğumuz, sarıldığımız anda bile beyin aradan kaç yıl geçmiş olursa olsun gidip o en derinlerdeki hafızalara kayıtlı duyguları buluyor ve tekrar yakın hafıza bölümüne almaya başlıyormuş. ben sevmiyorum biten bir şeyin uzatılmasını. etrafımda dost mu kalmadı? çok var... makine değiliz, tek tuşla her şeyi silelim. kaldı ki bir kadınla bir erkek fazla vakit geçirmeye başladığı anda duygusal olarak yakınlaşır, hiçbir duygusal bağ kurulmasa da sevişir. bunlar varken kabullenebileceğim bir şey değil bu dostluk. düşmanlık olsun diye demiyorum, selamsa verilsin selamsa alınsın. sevdiğim kişinin eski sevgilisiyle iletişim halinde olması aramızda huzursuzluk yaratır. e böyle düşünürken benim de aynı tavır içinde olmam lazım. ne bileyim, bir akşam eski sevgilimle yemek yiyip ertesi gün sevgilimle film seyretmem alabildiğine samimiyetsiz. bir de arkadaşlık yapabildiğim biriyle sevgili de olurum, eş de. zaten bir ilişki bitiyorsa sadece sevgili olabildiğimiz için bitmiştir. şimdi kalkıp dost olmak... olmayacak iş, o iş. gerçi artık hepimiz birbirimizle önce sevgili sonra dostuz. sanal dünyada fazla fazla orgazm oluyoruz.
eski kaşardan tost, eski sevgiliden dost olmaz diyorum. yanındayken kalbin hiç mi hızlanmayacak? sevdiğin kıyafetleri giydiğinde gözlerin kamaşmayacak mı? kıskanmayacak mısın arkadaşlarından? gülüşüne takılıp kalmayacak mı gözlerin? hayır diyorsan al nikah şahidin yap o zaman amk.
birbirimize kimseye anlatmadıklarımızı anlatıyoruz ama ikimiz de biliyoruz ki sadece hala güvendiğimiz için birbirimize. yani dost falan değiliz aslında biliyoruz.
Yaklasık 2 ay once ayrıldıgım sevgılımle olamadıgımdır.
Kendısını bır ınsan olarak cok sevıyorum, o da oyle emınım, ama konusarak anlasarak ayrılmıs olsan bıle cok zor bır durum dost olmak.
Basarabılenı tebrık edıyorum, sarılıp optugun ozel seyler yasadıgın bır ınsanla dost olmak hayatına gıren ınsanlardan haberı oldugunu bıle bıle gozlerıne bakmak zor durum vesselam.
yok öyle bir hayat dediğimdir.
ya öylesine çıkmışsınızdır ya da hiç sevgili olmamışsınızdır aslında. eğer mümkün geliyorsa dost kalmak dönüp ne kadar boş vakit geçirdiğinizi bir düşünün. ama yook gerçekten sevmişseniz ve ayrılık gelmişse dost olmak yakışmaz. hem sevgililik hem de dostluk duygularını kirletmiş olursunuz. aman diyeyim.
yaralar kapanmadan mümkün olmayan olgu. en iyisi bir süre yan yana olmamaktır. hesaplaşmaların bugünle beraber güzel dünleri de silmeyeceği gün geldiğinde ise belki...
pek mümkün görünmeyen durumdur. üstelik dost olmak abartılı bir tabir oldu. en fazla arkadaş kalabilirsiniz ki bence bu bile gereksizdir. paylaşacak bir şey kalmamıştır artık. ayrı dünyaların insanları olmuşsunuzdur. eski sevgiliyi hayatından tam olarak çıkarmak en mantıklısıdır.
Aslında karşıdakinin nasıl "eski" olduğuna göre değişir. Geçmişte arkadaşlıktan doğmuşsa bu aşk ve denenmiş başarılamamışsa o arkadaşlığı kaybetmek istemiyorsanız, saygıyı kaybetmeden sadece kadın erkek arasındaki kıvılcımı tüketmiş ve anlaşarak ayrılmışsanız zor olmasa gerek. Ama şartlardan dolayı yahut bir tarafın isteğiyle bitmişse ilişki, kolay değildir asla.
Denemeye değer mi orası meçhul, dünyada insan mı kalmadı arkadaş olunacak yahu eski sevgiliyi de siliverin hayatınızdan.değil mi ama?
dostluk kuyruk acısı tarafından engellenir. eski eskidir yaşanmışlıklar vardır can yakan. yine de kişilerin karakter yapılarıyla ilişkilidir. olan oluyor. gerçekçi olmak kaydıyla. sonuçta hiç bir şey sonsuza dek sürmüyor. kimse kimseye sahip değil.
eski konuların yeniden gündeme gelmesi durumu yüzünden fazla uzun sürmeyecek olan dostluktur. tabi buradan da anlaşılacağı üzere ayrılma sebebi ne ise ona göre değişecek durumdur...
