Gitmesine rağmen aptalca gülümsemelere sebep olabiliyorsa eski olmamıştır hala. Eskiden onunla buluştuğumuz bir park vardı bizim eve baya uzak minibüsle giderdim. Dönüşte minibüse vermem gereken tüm parayla ona çikolata alırdım. Sonra "önce sen git ki ben arkadan görüp görmeyen var mı diye etrafı kolaçan edeyim" deyip yalan söylerdim sonra da onca yolu yürüyerek eve giderdim haşadım çıkmış bir şekilde. Yoldayken ben geldim eve yemeğe geçiyorum derdim hiç yolda bir yerde karşıma çıkabileceği aklıma gelmezdi. Eve gidince gece yatana kadar ellerimi yıkamazdım onun ellerine dokunduğum için. Boş boş avuç içlerime bakar gülerdim. Bir gün yine onca yolu yürümüşüm yorgunluktan ölüyorum yolda eskiden bunun bişeyler hissettiğini bildiğim bi arkadaşla karşılaştık çocuk tokalaşmak için elini uzattığında sırf en son onun eline dokunduğum sanki elimde bir iz kalmışta o izin benim elimden gidip o çocuğun eline geçecek ve bunlar elele tutuşmuş gibi olacaklar diye çocuğa saçma sapan bi sebepten elimi uzatmamıştım. Asıl kıskançlık budur bence. Ben onu çok özledim sözlük.
