en iyi anini da en kotu anini da dusundurten, ama en cok da ayrilik aninda kalbini gumbur gumbur attiran hede. cok ozledim, cok ama care yok malesef. 4 aydir ayriyiz, o coktan hayatina baskasini aldi bile. (bkz: askta gurur olmaz) diye bir sey yok.
içeride bir yerlerin, karından göğsün arasına doğru bir isli duman gibi bir şeyin yükseldiğini, tüttüğünü, tutuştuğunu falan hissetmektir. tütüyor ya, çok tuhaf.
sokak roportajlarında bi amca vardı hani, "insan unutmak için sevmez ki, unutmamak için sever" diyordu. belki de aynı şeyi hisseden herkes o amca gibi düşünüyordur, "eski" sevgili ne yapmış olursa olsun belki de o yüzden unutulamıyordur, halen özleniyordur. özlem belli bir süre sonra öyle bir kanser etkisi yaratır ki eskisinden daha çok seversin. kiminle ne yaptığı zerre sikinde olmaz, sen özlersin.
eskide kalmanın dibidir. yeni denizlere yelken aç delikanlı. insan tekrar sevecek kadar kalpli, unutacak kadar da nankördür. o seni unuttu belki de yeni dallar buldu konacak. peki ya sen? ha! peki ya sen ne yaptın?
anlamsız bir sebepten aylarca yaşadığımız durum. insanı hayattan soğutur herkesi onla kıyaslarsın kimse onun gibi değildir ama. içip içip ararsın mesaj atarsın karşısına çıkarsın. en umudunun bittiği anda birlikte gittiğiniz meyhanede barda içerken bulursun. koşup boynuna sarılmak isterken göz göze bile gelmekten kaçarsın ama bi yere kadar. onun bileğindeki tokaların onun da seni özlediğini ispatlar zaten dayanamazsın deli gibi koşarsın kollarına.
bir süre orda burda gönül eğlendirip eninde sonunda eski sevgiliye geri dönmeye sebeptir. eğer ayrı kalınan dönemde yaşadıklarınızı anlatırsanız özlemek için daha bol bol vaktiniz olacaktır.
Whatsapp ta çevrimiçi görmek bile sevindirir sizi. Birlikte geçirdiğiniz 5 seneden en mutlu olduğunuz,birlikte ağladığınız anlar gözünüzün önüne gelir metroda,otobüste kendinizi tutamaz ağlarsınız, neyse unutmaya çalışacağım ben yine de.
