malum kişi akla gelince gerçekleşen, yerli yersiz dolup taşma alarımızda, 'eski' olma sebebini hatırlatan gerekçelerdir. hoop burda hemen bir küçük iskender patlatmak istiyorum : 'yeter ! ağlama be gözlerim... sevse gider miydi şerefini s.ktiğim'
hayatın devam ediyor olması yeterlidir.
yıllar yıllar önce kazığını fena yediğim eskiden sevdiğim adamın kazığı, uzun bir süre ne ağzımdan ne kıçımdan çıkmıştı afedersiniz. demir sopanın boğazınızdan girip midenize kadar ilerlemesi ve hücrelerinizin hareket edememesi nefes alamamak gibi sorunları uzun bir süre yaşadım. onu unutmak için harcadığım zamanı düşündüm. aylar, yıllar, ertelenmiş hayatlar, kaybolmuş umutlar, piç olmuş hedefler. kaç doğum günü arar umuduyla geçti. kaç bayram mesaj beklentisiyle tükendi. sonra bir gün aynaya baktım. gözümün altındaki ince çizgiler artık daha derindi. saçıma bir tanecik beyaz eklenmişti. gülünce beleren gamzemden kimse bahsetmiyordu. ve bütün bu değişimi vücudum tek başına bazen benden bile habersiz yaşamıştı. ve bazı yaşlarıma ait hiç fotoğrafım bile yoktu. oysa ki zaman sana koşa koşa gelmiyor. senin ona koşman gerekiyor. bunu herkes birbirine söyle ama en etkileyici olup işe yarayanı bunu insan kendine söyleyebilmesi. söylediğiniz an bulduğunuz gerçektir. tek gerçek de hayatın devam ediyor olması. hayat devam ettikçe ölüm de yaklaşır. ölüm yaklaştıkça insanın içinde ki yaşama arzusu kabarır. o yaşam arzusunun kabarmasını ertelememek için, bugünlere ait anılar fotoğraflar, gülücükte beleren gamzenin varlığını hissetmek için hayatın devam ettiğini unutmamak lazım. o zaman eski sevgili unutulur. unutulmasa da hayata salça edilmez.
