Zamanla değişen bir eylemdir.
ilk ayrılık zamanlarında hatırlandıgında gözler sulanır burun direği titrer.
ilerleyen aylarda asıl karekteri ögrenildiğinde "Allah belanı versin" denilesi ve
dahada ilerleyen zamanlarda ne kadar aptalmısım denilesi olaylar zincirlemesine genel olarak verilen sıfatlardan birisidir.
(bkz: nereden sevdim o zalimi)
aslında hiç unutulmayandır.. bahaneler çıkartırsın karşına hatırlamak için... sonrası yine aynı sancılar aynı mide ağırısı ve uykusuz geceler..en iyisi unutmuş gibi yapıp hatırlamamak.
içinizde bir şey kaldığının kesinlikle işareti değildir. ayrılıktna sonraki ilk günlerde insan çok hatırlar ancak gün geçtikşe şiddeti azalır. hatta onunla ilgili öfke duyduğunuz şeyler bile artık daha az acı verir kimi zaman gülümsetir hatta. en güzeli arkada kalan birini iyi hatırlayabilmektir.
konser ve benzeri ortamlarda eski sevgiliyi haırlatacak şarkılar çalınınca oluşan durumdur. bu durumlarda telefon gizliye alınıp şarkı dinletilebilir, sadece şarkı eşliğinde o düşünülebilir, ya da içten içe ağlanabilir.
