ben yaptım bunu. unutamadığım, eskitemediğim, yerine sevemediğim kişiydi aradığım.
telefonu açtı, bir alo deyişi vardı ki o an hissettim:
şimdi kapansa dahi telefon buna değerdi.. şimdi 6 yılı bırakyoruz geride. iyi ki, o sesi öylesine çok özlemişim.
Aradım yaptım bir salaklık demiyeceğim yaptğm en masumca şeydi belki bir umudum vardı o da aramaktı ve yaptım sesini duymak yetmiştı nasılsın dediğim zaman konuşmak istemiyorum demişti sakin ve kibarca bende peki dedim kendne iyi bak dedi bende sende dedim ve kapattı. Bu bile yetti onun sesini duymanın verdiği mutluluktan benimle konuşmak istememesinı bile anlamamıstım ve tam 3 gün sonra benmle konuşmak ıstemdgını idrak etmiştim ve hüngür hüngür aylarca aglamıştım ama içimde yine o garip mutluluk sesini duyabilmistim çünkü ne bir haberını alabiliyorum ne bişeyini iki sene oldu ayrılalı sesini kendisini gulmelerını her şeyini özledim asla yerini doldurmaya calısmadım. Calısmamda cok sevdim hep sevecegom o anlamasada hiçbir zaman dolmayacakta yeri artık bu kalp onun yeri gelmek isterse her zaman açık üzmesine ıncıtmesıne ragmen ne bitti ne tükendi içimde sanki daha da coğaldı sair abımızın de dediği gibi Yine gelese yine severim o zalimi.
NOT: bir insanı kendinizden çok sevmeyın sahıplenmeyin sonrası hiç iyi olmuyor.
biri vardır sevmişsinizdir kendinizce, belki hala resmini taşırsınız yanında, ve bir gün çok bahsedersiniz ondan, görmeseniz de umudunuz yeniden alevlenir sanki o da sizi unutmamıştır, sanki hala seviyordur.titreyerek telefonu alırsınız elinize listeden bakmazsınız numarasına zaten ezberinizdedir taa ne zamandan beri, her tuşa basışta biraz daha heycanlanırsınız, aramaya bastığınızda gözleri önünüzde canlanır.o dııt dııt sesleri uzar da uzar bir an vazgeçecek olursunuz ama artık çok geçtir.telefon açılır ve siz daha merhaba diyemeden ''niye aradın'' denir.düşünürsünüz ben ne yaptım ki bu kıza ne bu sertlik diye.paranoyadır belki denilir ve konuşmaya çalışılır ''ben öhö*'' sesiniz çıkmaz bir an sonra ''seni özledim'' dersiniz.ama cavap acıtır daha cevap vermeden acıtacağını anlamışsınızdır, o kısacık sürede telefondan üff sesi gelirken olgunlaşırsınız, hatta bir iki tel saçınız bile beyazlar ''git başımdan senle mi uğraşacam.hem sevgilim var benim kusura bakma'' sanki biri ölüm fermanını imzalamıştır.kapanır telefon yüzünüze anılar, hayaller birbirlerne önce patlar sonra yokolurlar işte böyledir eski sevgiliyi aramak acıtır.
tam 2 yıl oluş. eskimi benim için? değil. 2 yıl derken bile şaşırıyor insan zamana. Aynı bölümdeydik. beraber gittiğimiz üniversite şenliğindeki videolarımızı izledim, fotoğraflara baktım. birinci yılımızı kutlamak için yaptığım videoyu izledim... Her seferinde olduğu gibi yine nefes alamıyorum, boğuluyorum, üzerime geliyor duvarlar... arada karşılaştığımızda bakamıyordum gözlerimin dolduğunu görmesin diye. 2 yıl olmuş. Çok uzun değil. numaram engelli, ankesörlüden aradığımda suratıma kapanıyor, mesajlarım iletilmiyor bile. 2 yıl olmuş. ben hala buradayım, oysa beraber hayalini kurup başvurduğumuz erasmus ta, almanya da.kaderdi belki ikimizin de aynı yere çıkması. çok isterdim yanında olmak ama buradayken yüzüme bakmazken orada yapamazdım... hayatımın en güzel günlerini geçirmiştim onunla. şimdi yanında başkasını görmek, düşünmek bile can yakıyor. eski sevgili aranır... "alyo" diyişini duymak bile nefes veriyorsa eğer.
